Θέρμη: Το «Καταφύγιο» ανύπαντρων και κακοποιημένων γυναικών «εκπέμπει sos» για την άμεση ανακαίνισή του
Έπειτα από 33 χρόνια συνολικού έργου, το Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Παιδαγωγικών και Κοινωνικών Εφαρμογών «Το σπίτι της Μαρίας», στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, που στηρίζει τις άγαμες εγκυμονούσες και κακοποιημένες γυναίκες, ανεξαρτήτως υπηκοότητας και θρησκεύματος, χρειάζεται άμεση χρηματοδότηση για την ανακαίνισή του, καθώς πλέον υπάρχουν πολλές φθορές στο κτίριο, και έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη η διαμονή τους σε αυτό.
Ο ξενώνας-καταφύγιο για γυναίκες ιδρύθηκε ως Νομικό Πρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος με δωρεά κτήματος 9 στρεμμάτων της πρεσβυτέρας Στυλιανής Πλευράκη και του συζύγου της, ιερέα Κωνσταντίνου Πλευράκη, και ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στα 33 έτη λειτουργίας του ιδρύματος έχουν περάσει από εκεί περίπου 250 γυναίκες, ηλικίας 16-50 ετών, εκ των οποίων κάποιες με τα παιδιά τους.
Σε επικοινωνία με την πρεσβυτέρα, η οποία τόνισε πως το μόνο που ζητάει είναι να γίνει η ανακαίνιση του κτιρίου, καθώς δεν υπάρχουν τόσα χρήματα ώστε να συντηρηθεί όπως αρμόζει.
Σε επικοινωνία με την πρεσβυτέρα, η οποία τόνισε πως το μόνο που ζητάει είναι να γίνει η ανακαίνιση του κτιρίου, καθώς δεν υπάρχουν τόσα χρήματα ώστε να συντηρηθεί όπως αρμόζει.
«Εγώ και ο άντρας μου έχουμε αφιερώσει κυριολεκτικά την ζωή μας σε αυτό το Ίδρυμα, και στις γυναίκες που φιλοξενούμε, από αυτήν που θα μείνει μία μέρα, αλλά και για αυτή που θα παραμείνει επί χρόνια. Φυσικά δεν μας έχει κουράσει καθόλου το συνολικό μας έργο, αλλά χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο ποσό, ώστε να ξεκινήσουν οι εργασίες και να συνεχιστεί αργότερα η ανακαίνιση του κτιρίου μας» αναφέρει η κ. Πλευράκη.
Σύμφωνα με την ίδια, υπάρχουν αρκετές φθορές στους τοίχους του Ιδρύματος, με αρκετή υγρασία, αλλά και στις πόρτες και στην πρόσοψή του. Η ιστορία του ξεκίνησε το 1984, όταν δύο άγαμες μητέρες ζήτησαν τη βοήθεια του ιερέα και της συζύγου του, αφού δεν είχαν που αλλού να απευθυνθούν. «Ξεκινήσαμε από τη φιλοξενία στο σπίτι μας, όταν βρέθηκαν δύο κοπέλες άγαμες με δύο παιδιά νεογέννητα. Η Εκκλησία τις προγαμιαίες σχέσεις δεν τις εγκρίνει, αλλά δεν μπορούμε, από τη στιγμή που θα γίνει η σύλληψη, να αγνοήσουμε εντελώς τους λόγους της κοπέλας που συνέβη κάτι τέτοιο, και να την αφήσουμε στο «έλεος» της μοίρας της» εξηγεί η πρεσβυτέρα.
Η ανάγκη για βοήθεια όμως όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν μεγαλύτερη, κι έτσι, το ζεύγος Πλευράκη αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι όπου έμενε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, να φτιάξει τον ξενώνα στη Θέρμη μέσα στο κτήμα που αγόρασε, έκτασης 300 τ.μ., και να αφιερώσει όλη του τη ζωή εκεί. Πλέον, ο ξενώνας διαθέτει 15 επιπλωμένα δωμάτια με μπάνιο, δύο τραπεζαρίες, σαλόνι και βοηθητικούς χώρους.
Στις εγκαταστάσεις του κτιρίου, αυτή τη στιγμή φιλοξενούνται και μεγαλώνουν υπό την προστασία του ζεύγους Πλευράκη 3 γυναίκες, δύο Ελληνίδες και μία με καταγωγή από Αλβανία, όπου είναι έγκυος και είναι 19 ετών, η δεύτερη είναι 40-45 με δύο παιδιά ηλικίας 7-8 ετών και γεννήθηκε στο Ίδρυμα, ενώ η τρίτη μένει σε διαφορετικό σπίτι, αλλά ακόμη προμηθεύεται τρόφιμα και υλικά αγαθά.
Οι ιστορίες των γυναικών αυτών είναι εξαιρετικές περιπτώσεις, καθώς οι άντρες τους τις παράτησαν όταν αυτές έμειναν έγκυος, ή έκαναν χρήση ναρκωτικών, ή μπήκαν από νωρίς στη φυλακή, με αποτέλεσμα αυτές να μην μπορούν να ζήσουν μία αξιοπρεπή ζωή. Βέβαια, πολλές φορές ήταν και πιεστικοί οι γονείς με την λύση του «να ρίξουν το παιδί».
Προερχόμενες από διαφορετικό κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον και με μια ξεχωριστή ιστορία η καθεμιά, οι γυναίκες αυτές συνδέθηκαν μεταξύ τους με μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Όλες τους βρέθηκαν κάποια στιγμή εντελώς μόνες, κουβαλώντας μέσα τους ένα μωρό, και το μόνο που ζητάνε είναι να πάρουν πίσω την αξιοπρέπειά τους.
Στο ίδρυμα-ξενώνα μπορεί να καταφύγει, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, κάθε γυναίκα που είναι έγκυος, παντρεμένη ή ανύπαντρη, που ξαφνικά έμεινε μόνη, ανυπεράσπιστη και, λόγω της καταστάσεώς της, δεν μπορεί να εργαστεί.
«Εμείς δεν ζητήσαμε ποτέ αμοιβή από καμία γυναίκα και πόσο μάλλον, κανένα παιδί. Οποιαδήποτε καταφύγει σε εμάς, δεν έχει ανάγκη να νοιαστεί για τίποτα, αφού τα αναλαμβάνουμε όλα εμείς. Ό,τι κι αν χρειαστεί, όχι μόνο μέχρι να γεννήσει, αλλά μέχρι να επανενταχθεί στην κοινωνία και να πατήσει στα πόδια της, της προσφέρονται όλα δωρεάν από εμάς.
Πρώτη μας δουλειά είναι να βρούμε το παλικάρι με το οποίο έχει κάνει το παιδί. Αρχίζει η επαφή μαζί του και η πρόσκληση να έρθει να τη δει. Σκοπός μας δεν είναι απλώς η επανασύνδεση των σχέσεων, αλλά ο γάμος. Και σε αυτόν τον τομέα αρκετές περιπτώσεις είχαν αίσιο τέλος. Όμως και αρκετές δεν είχαν. Έτσι οι γυναίκες αυτές μένουν στο Ιδρυμα όσο καιρό χρειαστεί».
Πέρα από την κατοικία, την τροφή, την ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη, ο πατέρας Πλευράκης και η πρεσβυτέρα παρέχουν στις κοπέλες πνευματική και ψυχολογική υποστήριξη. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι και σήμερα οι υποχρεώσεις και τα έξοδα του ξενώνα και των γυναικών που φιλοξενούνται καλύπτονται αποκλειστικά και μόνο από την οικονομική ενίσχυση των φίλων, των συνδρομητών και των συνεργατών του έργου.
Γιατί ονομάστηκε «Το σπίτι της Μαρίας»
Πολλοί νομίζουν ότι το όνομα «Το σπίτι της Μαρίας» δόθηκε στον ξενώνα εξαιτίας της Παναγίας. Δεν πρόκειται, όμως, για το όνομα της Μητέρας του Κυρίου. «Το όνομα Μαρία το είχε και η μητέρα του Ευαγγελιστή Μάρκου, χήρα ευκατάστατη από τα Ιεροσόλυμα, η οποία έπαιξε σπουδαίο, αλλά αφανή διακονικό ρόλο στα χρόνια του Χριστού και των μαθητών του.
Και, έτσι, όπως το σπίτι της Μαρίας στα Ιεροσόλυμα υποδέχθηκε τον μελλοθάνατο αναστάντα, αλλά και πάντοτε ζώντα Κύριο Ιησού Χριστό, έτσι και το «Σπίτι της Μαρίας», στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, σαν σύγχρονος εκκλησιαστικός ξενώνας, είναι έτοιμος να υποδεχθεί κάθε μελλοθάνατο αγέννητο παιδί που κρύβεται στα σπλάχνα κάθε γυναίκας που ψάχνει απεγνωσμένα για ένα καταφύγιο για αυτήν και το παιδί της» λέει η πρεσβυτέρα.
Οι φωτογραφίες από τις φθορές:
Thesstoday
Σύμφωνα με την ίδια, υπάρχουν αρκετές φθορές στους τοίχους του Ιδρύματος, με αρκετή υγρασία, αλλά και στις πόρτες και στην πρόσοψή του. Η ιστορία του ξεκίνησε το 1984, όταν δύο άγαμες μητέρες ζήτησαν τη βοήθεια του ιερέα και της συζύγου του, αφού δεν είχαν που αλλού να απευθυνθούν. «Ξεκινήσαμε από τη φιλοξενία στο σπίτι μας, όταν βρέθηκαν δύο κοπέλες άγαμες με δύο παιδιά νεογέννητα. Η Εκκλησία τις προγαμιαίες σχέσεις δεν τις εγκρίνει, αλλά δεν μπορούμε, από τη στιγμή που θα γίνει η σύλληψη, να αγνοήσουμε εντελώς τους λόγους της κοπέλας που συνέβη κάτι τέτοιο, και να την αφήσουμε στο «έλεος» της μοίρας της» εξηγεί η πρεσβυτέρα.
Η ανάγκη για βοήθεια όμως όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν μεγαλύτερη, κι έτσι, το ζεύγος Πλευράκη αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι όπου έμενε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, να φτιάξει τον ξενώνα στη Θέρμη μέσα στο κτήμα που αγόρασε, έκτασης 300 τ.μ., και να αφιερώσει όλη του τη ζωή εκεί. Πλέον, ο ξενώνας διαθέτει 15 επιπλωμένα δωμάτια με μπάνιο, δύο τραπεζαρίες, σαλόνι και βοηθητικούς χώρους.
Στις εγκαταστάσεις του κτιρίου, αυτή τη στιγμή φιλοξενούνται και μεγαλώνουν υπό την προστασία του ζεύγους Πλευράκη 3 γυναίκες, δύο Ελληνίδες και μία με καταγωγή από Αλβανία, όπου είναι έγκυος και είναι 19 ετών, η δεύτερη είναι 40-45 με δύο παιδιά ηλικίας 7-8 ετών και γεννήθηκε στο Ίδρυμα, ενώ η τρίτη μένει σε διαφορετικό σπίτι, αλλά ακόμη προμηθεύεται τρόφιμα και υλικά αγαθά.
Οι ιστορίες των γυναικών αυτών είναι εξαιρετικές περιπτώσεις, καθώς οι άντρες τους τις παράτησαν όταν αυτές έμειναν έγκυος, ή έκαναν χρήση ναρκωτικών, ή μπήκαν από νωρίς στη φυλακή, με αποτέλεσμα αυτές να μην μπορούν να ζήσουν μία αξιοπρεπή ζωή. Βέβαια, πολλές φορές ήταν και πιεστικοί οι γονείς με την λύση του «να ρίξουν το παιδί».
Προερχόμενες από διαφορετικό κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον και με μια ξεχωριστή ιστορία η καθεμιά, οι γυναίκες αυτές συνδέθηκαν μεταξύ τους με μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Όλες τους βρέθηκαν κάποια στιγμή εντελώς μόνες, κουβαλώντας μέσα τους ένα μωρό, και το μόνο που ζητάνε είναι να πάρουν πίσω την αξιοπρέπειά τους.
Στο ίδρυμα-ξενώνα μπορεί να καταφύγει, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, κάθε γυναίκα που είναι έγκυος, παντρεμένη ή ανύπαντρη, που ξαφνικά έμεινε μόνη, ανυπεράσπιστη και, λόγω της καταστάσεώς της, δεν μπορεί να εργαστεί.
«Εμείς δεν ζητήσαμε ποτέ αμοιβή από καμία γυναίκα και πόσο μάλλον, κανένα παιδί. Οποιαδήποτε καταφύγει σε εμάς, δεν έχει ανάγκη να νοιαστεί για τίποτα, αφού τα αναλαμβάνουμε όλα εμείς. Ό,τι κι αν χρειαστεί, όχι μόνο μέχρι να γεννήσει, αλλά μέχρι να επανενταχθεί στην κοινωνία και να πατήσει στα πόδια της, της προσφέρονται όλα δωρεάν από εμάς.
Πρώτη μας δουλειά είναι να βρούμε το παλικάρι με το οποίο έχει κάνει το παιδί. Αρχίζει η επαφή μαζί του και η πρόσκληση να έρθει να τη δει. Σκοπός μας δεν είναι απλώς η επανασύνδεση των σχέσεων, αλλά ο γάμος. Και σε αυτόν τον τομέα αρκετές περιπτώσεις είχαν αίσιο τέλος. Όμως και αρκετές δεν είχαν. Έτσι οι γυναίκες αυτές μένουν στο Ιδρυμα όσο καιρό χρειαστεί».
Πέρα από την κατοικία, την τροφή, την ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη, ο πατέρας Πλευράκης και η πρεσβυτέρα παρέχουν στις κοπέλες πνευματική και ψυχολογική υποστήριξη. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι και σήμερα οι υποχρεώσεις και τα έξοδα του ξενώνα και των γυναικών που φιλοξενούνται καλύπτονται αποκλειστικά και μόνο από την οικονομική ενίσχυση των φίλων, των συνδρομητών και των συνεργατών του έργου.
Γιατί ονομάστηκε «Το σπίτι της Μαρίας»
Πολλοί νομίζουν ότι το όνομα «Το σπίτι της Μαρίας» δόθηκε στον ξενώνα εξαιτίας της Παναγίας. Δεν πρόκειται, όμως, για το όνομα της Μητέρας του Κυρίου. «Το όνομα Μαρία το είχε και η μητέρα του Ευαγγελιστή Μάρκου, χήρα ευκατάστατη από τα Ιεροσόλυμα, η οποία έπαιξε σπουδαίο, αλλά αφανή διακονικό ρόλο στα χρόνια του Χριστού και των μαθητών του.
Και, έτσι, όπως το σπίτι της Μαρίας στα Ιεροσόλυμα υποδέχθηκε τον μελλοθάνατο αναστάντα, αλλά και πάντοτε ζώντα Κύριο Ιησού Χριστό, έτσι και το «Σπίτι της Μαρίας», στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, σαν σύγχρονος εκκλησιαστικός ξενώνας, είναι έτοιμος να υποδεχθεί κάθε μελλοθάνατο αγέννητο παιδί που κρύβεται στα σπλάχνα κάθε γυναίκας που ψάχνει απεγνωσμένα για ένα καταφύγιο για αυτήν και το παιδί της» λέει η πρεσβυτέρα.
Οι φωτογραφίες από τις φθορές:
Thesstoday
