Το εκκρεμές του νου: Ζώντας με τη Διπολική Διαταραχή! (Της Αγγελικής Καρδαρά) - THERMISnews.gr

Τελευταία Νέα:

Το εκκρεμές του νου: Ζώντας με τη Διπολική Διαταραχή! (Της Αγγελικής Καρδαρά)


της Αγγελικής Καρδαρά*.

Όταν η δημοσιογραφία συναντά τη συγγραφή, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι συναρπαστικό. Αγαπώ να διαβάζω βιβλία που έχουν γράψει δημοσιογράφοι -και στην Ελλάδα και διεθνώς, γιατί θεωρώ ότι ο καλός δημοσιογράφος βρίσκεται πάντα σε ετοιμότητα, έχει πνεύμα οξυδερκές και όλες τις αισθήσεις του οξυμένες, ώστε να ανακαλύψει την είδηση και να την παρουσιάσει στο κοινό, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον του, επομένως, όταν αποφασίσει (και έχει το ταλέντο) να συγγράψει, θα μπορέσει να αποτυπώσει στο κείμενο κάτι ενδιαφέρον και πρωτότυπο, που ίσως το μη “εκπαιδευμένο” μάτι δεν μπορεί να δει και να αισθανθεί. 
Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Βένη Παπαδημητρίου αναδεικνύει στο ξεχωριστό βιβλίο της με τίτλο “Το εκκρεμές του νου: Ζώντας με τη διπολική διαταραχή” ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που αφορά τη ζωή των ανθρώπων που έχουν διπολική διαταραχή ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη.
«Ένα ταξίδι από τα ύψη της χαράς έως την άβυσσο της θλίψης. Ένα Εκκρεμές του Νου μεταξύ ζωής και θανάτου. Η αφτιασίδωτη μαρτυρία εκ των έσω για τη ζωή των διπολικών συνανθρώπων μας και των οικογενειών τους, για την ιατρική αντιμετώπιση, για μια σκληρή, αδιαμφισβήτητη καθημερινότητα».
Στη σύγχρονη εποχή, όπου έχουμε τη δυνατότητα ενημέρωσης, είναι πολύ σημαντικό να επιδιώξουμε να ενημερωθούμε από έγκυρες πηγές για τόσα σοβαρά ζητήματα. Αυτό που πρωτίστως πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι τα άτομα που έχουν διπολική διαταραχή δεν είναι επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο και μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή και τις δραστηριότητες τους, λαμβάνοντας την αγωγή τους και την κατάλληλη ιατρική στήριξη. 

Θα τονίσω ότι είναι αδιανόητο και ανεπίτρεπτο να υπάρχει ακόμα το στίγμα και να αναπαράγονται επικίνδυνα κοινωνικά στερεότυπα, ακόμα και εγκληματικοί μύθοι, που εμποδίζουν συνανθρώπους μας να αντιμετωπίσουν το σοβαρό πρόβλημά τους, είτε αφορά τη σωματική είτε την ψυχική τους υγεία, και να ζήσουν τη ζωή τους, δίπλα μας, ως ενεργά και ασφαλώς ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας. 

Αντίθετα, η απομόνωση και ο κοινωνικός αποκλεισμός δύναται να λειτουργήσουν επιβαρυντικά και να τους οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανάγκη να δείξουμε σεβασμό στη διαφορετικότητα και στα δικαιώματα του κάθε ατόμου, όχι όμως στη θεωρία αλλά στην πράξη και η πράξη σημαίνει ενημέρωση, καθώς επίσης να γνωρίσουμε τον άνθρωπο και να τον στηρίξουμε όπου ασφαλώς μπορούμε.
Η Βένη Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της το 1986 στην εφημερίδα “Απογευματινή” και “Απογευματινή της Κυριακής”, παράλληλα εργαζόταν σε Γραφείο Τύπου πολιτικού κόμματος, Δημοσιογράφος στην εταιρεία Science Illustrated και στη Ραδιοτηλεόραση. Σήμερα είναι συνεργάτης της εφημερίδας “Καθημερινή” , Επιστημονικός Συνεργάτης- Εκπαιδευτής στην εταιρεία Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Δίδαξε δημοσιογραφία στα προγράμματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του Ιδρύματος Μπότση.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
  • Κυρία Παπαδημητρίου, είσαστε δημοσιογράφος και συγγραφέας -ένας συναρπαστικός, μαγικός, ακόμα και εκρηκτικός θα έλεγα, συνδυασμός. Πώς γεννήθηκε η επιθυμία σας να συγγράψετε και να συνδυάσετε τη δημοσιογραφία με τη συγγραφή;
Συναρπαστικός, μαγικός κι εκρηκτικός, ο δρόμος της δημοσιογραφίας. Αλλά όχι ο σημερινός. Ο παλιός δρόμος. Τότε, που τρέχαμε από το πρωί ως το βράδυ, δεν είχαμε ωράρια, ζούσαμε τα πάντα, μέσα σε όλα. Ένας δρόμος που με παρέσυρε με την ορμή του, λησμονώντας τον χρόνο. Λησμόνησα ακόμη και τον εαυτό μου. Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Αγάπησα πολύ τη δημοσιογραφία και δεν θα πάψω να λειτουργώ ως δημοσιογράφος, μέχρι να πεθάνω! Όλα, τα βλέπω με άλλο μάτι. Η συγγραφή δεν ήταν άγνωστη για εμένα. Πάντα έγραφα κάτι, άσχετα εάν κατέληγε στον κάδο των σκουπιδιών. Διαφορετική η γραφή στη δημοσιογραφία, διαφορετική στο βιβλίο. Έτυχε, μετά από την εμφάνιση της αγχώδους διαταραχής στη ζωή μου, να γράψω το πρώτο μου βιβλίο.
  • Μιλήστε μας για το συγγραφικό σας έργο.
Το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Σπάζοντας τα δεσμά της νεύρωσης» (κρίσεις πανικού- φοβίες), εκδόθηκε για πρώτη φορά, το 1989. Επανεκδόθηκε πολλές φορές από τότε και μάλιστα προτάθηκε τρεις φορές, από τον αείμνηστο Ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο για Βραβείο στην Ακαδημία Αθηνών.
Δεν πήρα το βραβείο, για λόγους που δεν θέλω ν’ αναφέρω, αλλά δεν είχαν σχέση με το βιβλίο, μήτε με το πρόσωπό μου. Στη συνέχεια, ανάμεσα στο γράψιμο του ρεπορτάζ και του άγχους του επόμενου θέματος που θα προκύψει, έγραψα το δεύτερο βιβλίο, με τίτλο «Στα μάτια της Μέδουσας», που σήμερα κυκλοφορεί με τίτλο «Ανυπότακτη Ζωή», όπου αναφέρομαι σε μια νεαρή κοπέλα που έρχεται από την επαρχία στην Αθήνα, τι αντιμετωπίζει, πώς ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα, θέλοντας να πω πως ο άνθρωπος γεννιέται με τις Αρχές, τις Αξίες, τα Πιστεύω του και εάν δεν θελήσει, δεν θα παρασυρθεί ποτέ από κανέναν. 

Με πλοκή, όπου έβαλα και γεγονότα που έζησα στη δημοσιογραφία, όπως το θέμα των ναρκωτικών και άλλα πολλά. Με πρόλογο του Αστροφυσικού, φίλου αγαπημένου, γεννήθηκε το τρίτο βιβλίο με τίτλο «Από την Θλίψη στο Φως». Πιο λογοτεχνικό, πιο «ποιητικό» – καμία σχέση με ποίηση- από τα δύο πρώτα. Περιγράφω δειλινά, πρωινά, στοχασμούς, εικόνες από τη νύχτα που έβγαινα για να αρχίσω δουλειά σε γραφείο Τύπου, πολιτικού κόμματος. Στις 5 το πρωί άρχιζα να γράφω στην πρωινή εργασία μου, αλλά σε όλη την διαδρομή κατέγραφα τα πάντα, με το βλέμμα και την ψυχή μου. Μιλούσα με τον ουρανό, βρήκα μια φωλιά πουλιών που τάιζα μέσα στην νύχτα…
Και  πριν από ένα χρόνο περίπου εκδόθηκε το τελευταίο μου, με τίτλο «Το Εκκρεμές το Νου, Ζώντας με τη Διπολική Διαταραχή – Μανιοκατάθλιψη». Όλα μου τα βιβλία, εκδίδονται από τις εκδόσεις «Άλλωστε».
  • Ποιο είναι το αντικείμενο και ποιες οι θεματικές ενότητες του βιβλίου σας με τίτλο «Το εκκρεμές του νου: Ζώντας με τη διπολική διαταραχή»;
Είναι η ζωή μιας διπολικής γυναίκας. Η κατάθλιψη και η άνοδος (μανία), τα έντονα συναισθήματα, οι εναλλαγές των συναισθημάτων, μέσα σε μια μέρα, μέσα σε μια ώρα. Μπορεί, αυτό το λεπτό που μας διαβάζει κάποιος, να ζει την κατάθλιψη και να αποζητά τη λύτρωση στον θάνατο (η διπολική ηρωίδα) και μέχρι να φτάσει στην επόμενη απάντησή μου να ζει την εκρηκτική άνοδο, την ευφορία χωρίς λόγο, την έντονη χαρά, δίχως αφορμή και ξανά πίσω. Το μαρτύριο του Σίσυφου.

 Είναι τρομερά οδυνηρό να ζεις με τη μανιοκατάθλιψη. Δεν αντέχεις τη Θλίψη, που σε τσακίζει, σε κόβει στα δύο, δεν έχεις διέξοδο, όλα μαύρα και το μόνο που σκέφτεσαι είναι να πεθάνεις, για να απαλλαγείς από αυτή την τρομερή θλίψη. Αυτό το κοφτερό μαχαίρι, που ξεσκίζει τα σωθικά και δεν αφήνει τίποτε όρθιο μέσα σου.
Μαύρο παντού… Δεν τρως, δεν σηκώνεις παντζούρια, δεν αντέχεις το φως, δεν σηκώνεις τηλέφωνο, δεν μπορείς να μιλήσεις, δεν θέλεις να δεις κανέναν, δεν κάνεις τίποτε… Όλα γύρω σου, έχουν τελειώσει. Θάνατος παντού….
Κι έρχεται η μανία, που πολλοί την συγχέουν με τον μανιακό δολοφόνο- που είναι υπερβολική ευφορία, χαρά, δεν υπάρχει κούραση, έχεις πολλή ενέργεια, ξοδεύεις όλα σου τα χρήματα σε ψώνια, φορτώνεις τις πιστωτικές κάρτες, οδηγείς επικίνδυνα, ζεις επικίνδυνα, γιατί θεωρείς πως είσαι υπεράνω όλων και του Θανάτου.
Δύο διαφορετικές ζωές, σε ΜΙΑ ΖΩΗ, που δεν αντέχονται. Ένα πρόσωπο γελάει, το άλλο κλαίει ασταμάτητα…
Κι έρχεται μια περίοδος, που σταματούν όλα, και η κατάθλιψη και η μανία, και ζεις φυσιολογικά όπως όλοι. Μπορεί να περάσουν μήνες, χρόνια, χωρίς κανένα από τα δύο επεισόδια – οι δύο πόλοι- που προανέφερα.
Δύσκολη ασθένεια, δύσκολη η ζωή του διπολικού, οι περισσότεροι αυτοκτονούν και ρίχνω ευθέως την ευθύνη στους γιατρούς, διότι δεν σε ακούνε. Σου γράφουν τα φάρμακα και σου δείχνουν την πόρτα. Στα δημόσια νοσοκομεία. Αν έχεις χρήματα και πληρώνεις ιδιώτη γιατρό, τότε τα πράγματα είναι, σαφώς, καλύτερα. 
  • Ποια εσωτερική ανάγκη σας οδήγησε στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Θέλω να «ξεσκεπάσω» τον μύθο που πλανάται, να δείξω στον κόσμο πως ο διπολικός δεν είναι τρελός. Το μυαλό του είναι ξυράφι και οι περισσότεροι υπερτερούν των άλλων ανθρώπων. Στην αντίληψη εννοώ. Η πλειοψηφία των μεγάλων ποιητών, λογοτεχνών, ζωγράφων, μουσικών, ηθοποιών, ήταν διπολικοί! Μπορείς να δημιουργήσεις με την διπολική. Αν είσαι συνειδητοποιημένος διπολικός, θα βγάλεις από μέσα σου το καλό και θα πάρεις το μολύβι να γράψεις, το πινέλο να ζωγραφίσεις, θα γράψεις μουσική.
Ο διπολικός αντιλαμβάνεται και μπαίνει στο βάθος του ανθρώπου που έχει απέναντί του, δίπλα του. Τον ακούει, μέχρι τους κτύπους της καρδιάς του. Μπαίνει βαθιά στα συναισθήματα των άλλων. Δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Θα καταλάβει το ψέμα σου, κι ίσως δεν μιλήσει ποτέ. 

Θέλω να πω, μέσα από το βιβλίο μου, πόσο υποφέρει, αλλά ποτέ, μα ποτέ, δεν θα κάνει κακό σε κανέναν  άλλον, παρά μόνον στον εαυτό του. Θα κόψει το πρόσωπό του, θα κόψει τις φλέβες του, αλλά όχι των άλλων. Είναι αυτοκαταστροφικός, στη φάση της κατάθλιψης.
Έχουν αυξημένη όραση, όσφρηση, ακοή… Όλες οι αισθήσεις, είναι  υπέρμετρα αυξημένες και τεντωμένες
Ακροβατούν σε ένα σχοινί… Χωρίς να γνωρίζουν τι θα συμβεί αύριο..
Βαθύτατα συναισθηματικοί. Αγαπούν, δίνουν, δένονται. Πληγώνονται εύκολα, γι’ αυτό, όσοι  ζουν με διπολικό άτομο, θα πρέπει να είναι ευαίσθητοι, τρυφεροί και στηρίγματα. Να μην αφήνουν ζωές να χάνονται… Πολλά θα μπορούσα να πω, αλλά δεν θέλω να κουράσω.
  • Ποιος ήταν ο σκοπός που θέσατε συγγράφοντας αυτό το βιβλίο;
Όταν συμβαίνει ένα γεγονός, όπως για παράδειγμα ένα έγκλημα, οι συνάδελφοι θα γράψουν ότι «… ο δράστης έπασχε από διπολική διαταραχή». Να, το Στίγμα.
Όχι, δεν θα κάνει έγκλημα ο διπολικός. Ποτέ.
Θα πέσει από τον όγδοο όροφο ή τον πρώτο όροφο, αλλά δεν θα πάρει κανέναν μαζί του. Είναι μοναχική η πορεία του, στους φάσεις του.
Να πάψει να υπάρχει το Στίγμα. «Είναι διπολικός. Πω, πω, θα τους σκοτώσει… Μακριά από αυτήν- αυτόν!» Πόσο λάθος κάνουν. Γιατί δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν, να ρωτήσουν και το ανθρώπινο, να γνωρίσουν το άτομο που άκουσαν πως είναι διπολικός.
Στην Ελλάδα, είμαστε όλο λόγια. Γράφουν όλοι, «να καταπολεμηθεί το Στίγμα», να, να, αλλά στην πράξη, είναι σκληροί και απάνθρωποι, σε ό,τι είναι διαφορετικό. Η διαφορετικότητα είναι έγκλημα στη χώρα μας. Στο κάτω – κάτω και η Γη έχει δύο πόλους, αλλά μας δέχεται και μας ανέχεται και θα συνεχίσει να φιλοξενεί το ανθρώπινο είδος, για  άπειρα χρόνια…
  • Ποιο είναι το μήνυμα, μέσα από το βιβλίο, στους ανθρώπους που ζουν με διπολική διαταραχή;
Να δείξουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Να μην αφήνονται και φτάνουν στην αυτοκτονία. «Ποιος το λέει…», θα σκεφθούν πολλοί.
Ναι, γνωρίζω πόσο πονούν, γνωρίζω πως δεν αντέχεται αυτό που αισθάνονται, αλλά να παίρνουν δύναμη και να κρατιούνται γερά. Να αναδείξουν τα ταλέντα τους. Να εξωτερικεύουν την καλλιτεχνική τους φύση. Θα λειτουργήσει, ψυχοθεραπευτικά. Δεν είναι μόνοι. Είναι πολλοί που πάσχουν από διπολική διαταραχή. Μπορούν να ενωθούν και να δημιουργήσουν φιλίες. Να συμμετέχουν ως ομάδες στα κοινωνικά δρώμενα. Να σπάσουν τη σιωπή τους. «Ναι, είμαι διπολικός! Δεν το επέλεξα. Αλλά αυτό είμαι!»
Να διώξουν από δίπλα τους, όλους όσοι τους εκμεταλλεύονται, τους υποτιμούν, λειτουργούν αρνητικά και σε βάρος τους. Να σταθούν στα πόδια τους. Να μη στηρίζονται σε λάθος ανθρώπους.
  • Τελικά, κυρία Παπαδημητρίου, ποια είναι τα κοινά σημεία ανάμεσα στη συγγραφή και στη δημοσιογραφία;
Στο δημοσιογραφικό κείμενο δεν θα βάλεις τα προσωπικά σου συναισθήματα. Εν μέρει, ναι, αλλά όχι ολοκληρωτικά. Δεν θα γράψεις τις σκέψεις σου. Στη συγγραφή, είσαι πιο ελεύθερος. Μπορείς να εκφράσεις συναισθήματα, στοχασμούς, συλλογισμούς, απόψεις. Μεγάλη η διαφορά, μεταξύ των δύο. 
  • Θα μοιραστείτε μαζί μας τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Έχω ήδη το υλικό, με τη βοήθεια φίλων ψυχιάτρων, για την επιστημονική πλευρά της διπολικής διαταραχής. Θέλει δουλειά πολλή. Αλλά πιστεύω πως θα πάει καλά. Και θα βοηθήσει. Γιατί αυτός είναι ο στόχος των βιβλίων μου. Να εκφράσω αυτούς που δεν έχουν φωνή, να βοηθήσω, όσο μπορώ, τους πάσχοντες.
  • Κυρία Παπαδημητρίου, σας ευχαριστώ θερμά και σας εύχομαι μία πολύ δημιουργική και δυναμική δημοσιογραφική αλλά και συγγραφική συνέχεια!
Σας ευχαριστώ κι εγώ κ. Καρδαρά, για την συνέντευξη κι εύχομαι,  από ψυχής, επιτυχίες στο επιστημονικό και συγγραφικό σας έργο.





_______________________________

Η Αγγελική Καρδαρά είναι Δρ Τμήματος ΕΜΜΕ - Φιλόλογος. Συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Αθηνών στο πλαίσιο των elearning προγραμμάτων, έχοντας αναλάβει (συγγραφή και εκπαίδευση) τα εκπαιδευτικά προγράμματα «ΜΜΕ και Εγκληματικότητα: το έγκλημα ως είδηση και ως μήνυμα» και «Αστυνομικό και Δικαστικό Ρεπορτάζ» (Ακαδημαϊκός Υπεύθυνος: Καθηγητής Γιάννης Πανούσης). Συνεργάζεται επίσης με το Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.), όπου είναι εισηγήτρια σεμιναριακών μαθημάτων με θεματική «Το Έγκλημα στο Αστυνομικό και Δικαστικό ρεπορτάζ». Δίδαξε δημοσιογραφία στο Κολλέγιο Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας (CPJ Athens/University of Wolverhampton) στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Από το 2013 έως το 2016 έδινε διαλέξεις στο Τμήμα ΕΜΜΕ του Παν/μίου Αθηνών, με αντικείμενο "Εγκληματολογία & ΜΜΕ". Ασχολείται με την εγκληματολογική έρευνα και τη συγγραφή.

The following two tabs change content below.