Η εμβληματική φωτογραφία της ημέρας για τη Γιορτή του πατέρα: Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες του κόσμου όλου
Η Γιορτή του Πατέρα 2024, ή Ημέρα του Πατέρα, γιορτάζεται σήμερα, Κυριακή 16 Ιουνίου, καθώς έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.
Η Γιορτή του Πατέρα είναι μια ημέρα κατά την οποία η κοινωνία τιμάει όλες τις πατρικές φιγούρες για την προσφορά τους. Η ημέρα αυτή έρχεται να συμπληρώσει μια αντίστοιχη παγκόσμια γιορτή, την Ημέρα της Μητέρας.
Γιορτή του πατέρα σήμερα και στο δικό μας το μυαλό έρχεται σαν εικόνα εκείνη του πατέρα- σούπερ ήρωα που περπατά μέσα στη βροχή αγκαλιά με το μικρό του κοριτσάκι και φορά μπέρτα ήρωα μια σακούλα σκουπιδιών.
Είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες της προσφυγικής κρίσης, μια φωτογραφία που κλείνει μέσα της δεκάδες συναισθήματα. Ένας Σύρος πατέρας κρατά στην αγκαλιά το παιδί του και περπατάει στην γέφυρα της Ειδομένης, διασχίζοντας τα σύνορα Ελλάδας - Σκοπίων, τον Σεπτέμβριο του 2015. Βρέχει και το μόνο που τον καλύπτει είναι μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών, που κρέμεται στους ώμους του σαν κάπα. Δεν κουβαλάει πράγματα. Έχει μόνο αγκαλιά το κοριτσάκι του και το φιλά προστατευτικά κοιτάζοντας προς την ελευθερία.
Πρόκειται για μια φωτογραφία που έμεινε στην ιστορία και χάρισε - μεταξύ άλλων - στον Γιάννη Μπεχράκη - τον φωτορεπόρτερ του Reuters που έφυγε από τη ζωή το 2019 - το βραβείο Πούλιτζερ. Ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αποκαλύψει τα συναισθήματά του του γι' αυτήν την φωτογραφία:
Η Γιορτή του Πατέρα είναι μια ημέρα κατά την οποία η κοινωνία τιμάει όλες τις πατρικές φιγούρες για την προσφορά τους. Η ημέρα αυτή έρχεται να συμπληρώσει μια αντίστοιχη παγκόσμια γιορτή, την Ημέρα της Μητέρας.
Γιορτή του πατέρα σήμερα και στο δικό μας το μυαλό έρχεται σαν εικόνα εκείνη του πατέρα- σούπερ ήρωα που περπατά μέσα στη βροχή αγκαλιά με το μικρό του κοριτσάκι και φορά μπέρτα ήρωα μια σακούλα σκουπιδιών.
Είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες της προσφυγικής κρίσης, μια φωτογραφία που κλείνει μέσα της δεκάδες συναισθήματα. Ένας Σύρος πατέρας κρατά στην αγκαλιά το παιδί του και περπατάει στην γέφυρα της Ειδομένης, διασχίζοντας τα σύνορα Ελλάδας - Σκοπίων, τον Σεπτέμβριο του 2015. Βρέχει και το μόνο που τον καλύπτει είναι μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών, που κρέμεται στους ώμους του σαν κάπα. Δεν κουβαλάει πράγματα. Έχει μόνο αγκαλιά το κοριτσάκι του και το φιλά προστατευτικά κοιτάζοντας προς την ελευθερία.
Πρόκειται για μια φωτογραφία που έμεινε στην ιστορία και χάρισε - μεταξύ άλλων - στον Γιάννη Μπεχράκη - τον φωτορεπόρτερ του Reuters που έφυγε από τη ζωή το 2019 - το βραβείο Πούλιτζερ. Ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αποκαλύψει τα συναισθήματά του του γι' αυτήν την φωτογραφία:
«Υπήρξαν πάρα πολλές στιγμές που με συγκίνησαν, που με έκαναν να αισθανθώ κομμάτι του όλου πράγματος. Διότι υπάρχει επίσης κάτι άλλο που δεν ξεχνώ ποτέ. Εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι, έχω μέσα μου αίμα προσφυγικό. Η γιαγιά μου ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη και μου διηγούνταν τι είχε ζήσει η οικογένειά της.
Οπότε καταλαβαίνω πολύ καλά τι περνούν σήμερα οι πρόσφυγες. Μια τέτοια στιγμή, λοιπόν, ήταν στην Ειδομένη τον χειμώνα του 2015, όταν είδα αυτόν τον πατέρα που κουβαλούσε μέσα στη βροχή, για πολλά χιλιόμετρα, την κόρη του.
Φορούσε μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες για να προστατεύεται από τη βροχή. Και κάποια στιγμή, πηγαίνοντας προς αυτό που πίστευε ότι ήταν η ελευθερία και η λύτρωση, έσφιξε την κόρη του δυνατά στην αγκαλιά του και τη φίλησε.
Όταν τον είδα να περπατά στη μέση του δρόμου έτσι με μια δύναμη και μια αγάπη, μου φάνηκε τεράστιος, σαν σούπερ ήρωας. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, η σκηνή αυτή με συγκλόνισε. Λέω μάλιστα πολλές φορές χαριτολογώντας ότι με αυτή τη φωτογραφία απέδειξα ότι οι σούπερ ήρωες δεν υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας. Υπάρχουν και στη ζωή. Μπορεί να είναι ένας απλός άνθρωπος χωρίς μόρφωση, ένας φτωχός, ένας ζητιάνος, κάποιος που δεν του δίνεις ενδεχομένως καμία σημασία. Έρχεται όμως μια στιγμή που αυτός ο άνθρωπος θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή, που θα σε αφήσει άναυδο με την ομορφιά της», είχε πει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» (2017).
«Θα ήθελα να ήμουν αυτός ο πατέρας, νομίζω κάθε παιδί θα ήθελε έναν τέτοιο πατέρα. Αυτή η φωτογραφία αποδεικνύει ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες. Δεν φοράει κόκκινη κάπα, αλλά μια μαύρη από πλαστική σακούλα σκουπιδιών. Για 'μενα αντιπροσωπεύει τον οικουμενικό πατέρα και την άνευ όρων αγάπη του πατέρα για την κόρη του», είχε πει σε άλλη του συνέντευξη ο Μπεχράκης.
Όσο για το πώς τραβήχτηκε η φωτογραφία, ο συνεργάτης του Γιάννη Μπεχράκη Βασίλης Τριανταφύλλου, που ήταν στο πλευρό του επί 30 χρόνια, περιγράφει: «Εκείνο το πρωί φύγαμε από το ξενοδοχείο και ο Γιάννης παραπονιόταν γιατί έβρεχε. Στον δρόμο μας για τα σύνορα είδαμε μια ομάδα προσφύγων και αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε. Μετά από κάποια ώρα, του λέω "εντάξει, πάμε". Μου είπε "όχι, όχι, περίμενε, δεν έχω τη φωτογραφία". Περίμενα στο αυτοκίνητο όταν κάποια στιγμή επέστρεψε και μου λέει "οκ, έχω την φωτογραφία". Την έψαχνε αυτή την φωτογραφία».
Όταν τον είδα να περπατά στη μέση του δρόμου έτσι με μια δύναμη και μια αγάπη, μου φάνηκε τεράστιος, σαν σούπερ ήρωας. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, η σκηνή αυτή με συγκλόνισε. Λέω μάλιστα πολλές φορές χαριτολογώντας ότι με αυτή τη φωτογραφία απέδειξα ότι οι σούπερ ήρωες δεν υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας. Υπάρχουν και στη ζωή. Μπορεί να είναι ένας απλός άνθρωπος χωρίς μόρφωση, ένας φτωχός, ένας ζητιάνος, κάποιος που δεν του δίνεις ενδεχομένως καμία σημασία. Έρχεται όμως μια στιγμή που αυτός ο άνθρωπος θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή, που θα σε αφήσει άναυδο με την ομορφιά της», είχε πει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» (2017).
«Θα ήθελα να ήμουν αυτός ο πατέρας, νομίζω κάθε παιδί θα ήθελε έναν τέτοιο πατέρα. Αυτή η φωτογραφία αποδεικνύει ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες. Δεν φοράει κόκκινη κάπα, αλλά μια μαύρη από πλαστική σακούλα σκουπιδιών. Για 'μενα αντιπροσωπεύει τον οικουμενικό πατέρα και την άνευ όρων αγάπη του πατέρα για την κόρη του», είχε πει σε άλλη του συνέντευξη ο Μπεχράκης.
Όσο για το πώς τραβήχτηκε η φωτογραφία, ο συνεργάτης του Γιάννη Μπεχράκη Βασίλης Τριανταφύλλου, που ήταν στο πλευρό του επί 30 χρόνια, περιγράφει: «Εκείνο το πρωί φύγαμε από το ξενοδοχείο και ο Γιάννης παραπονιόταν γιατί έβρεχε. Στον δρόμο μας για τα σύνορα είδαμε μια ομάδα προσφύγων και αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε. Μετά από κάποια ώρα, του λέω "εντάξει, πάμε". Μου είπε "όχι, όχι, περίμενε, δεν έχω τη φωτογραφία". Περίμενα στο αυτοκίνητο όταν κάποια στιγμή επέστρεψε και μου λέει "οκ, έχω την φωτογραφία". Την έψαχνε αυτή την φωτογραφία».