Η φρικτή ιστορία πίσω από τον πιο μαρτυρικό θάνατο
Ο θάνατος από την σταύρωση δεν βασιζόταν στην αιμορραγία αλλά στην ασφυξία.
Ο σταυρός είναι το καθοριστικό σύμβολο του Χριστιανισμού και της νίκης επί του θανάτου. Αλλά η φύση της σταύρωσης, που θεωρείται μια από τις πιο τρομακτικές μορφές θανατικής ποινής στον αρχαίο κόσμο, αποτελεί εδώ και καιρό ένα μυστήριο.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι μπορεί να θεωρούνταν από τους ιστορικούς ως οι πιο πολιτισμένοι της εποχής, αλλά οι τιμωρίες τους ήταν χαρακτηριστικές και μαρτυρικές. Μέσα στις τιμωρίες που είχαν εγκριθεί από τη Σύγκλητο εκτός της σταύρωσης, ο τότε κώδικας περιλάμβανε από κόψιμο δαχτύλων, αυτιών και χεριών, μέχρι στραγγαλισμό, εκτελέσεις με ρίψη δόρατος (pilum) ακόμη και κάψιμο σε πυρά.
Η σταύρωση ήταν μια κοινή μέθοδος τιμωρίας για τους δούλους που είχαν κάνει έγκλημα ή είχαν αμφισβητήσει την εξουσία. Ήταν ένας μαρτυρικός θάνατος που τρόμαζε και τους Ρωμαίους πολίτες αν και δεν κινδύνευαν άμεσα από αυτόν.
Ο Ιησούς ήταν κατηγορούμενος για εξέγερση, όχι για βλασφημία - ένα αστικό έγκλημα, όχι θρησκευτικό. Η τιμωρία της Ρώμης ήταν ένας οδυνηρός και ορατός θάνατος με σταύρωση. Στην εποχή της ρωμαϊκής κυριαρχίας, μόνο η Ρώμη σταύρωνε. Και το έκαναν συχνά. Οι δύο άνδρες που θανατώθηκαν μαζί με τον Ιησού προσδιορίζονται σε ορισμένες μεταφράσεις ως "κλέφτες", αλλά η λέξη μπορεί επίσης να σημαίνει "εξεγερμένοι", υποστηρίζοντας την ιδέα ότι η σταύρωση ήταν ένα πολιτικό όπλο που χρησιμοποιήθηκε για να στείλει ένα μήνυμα σε όσους ζούσαν ακόμη: Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα.
Ο σταυρός είναι το καθοριστικό σύμβολο του Χριστιανισμού και της νίκης επί του θανάτου. Αλλά η φύση της σταύρωσης, που θεωρείται μια από τις πιο τρομακτικές μορφές θανατικής ποινής στον αρχαίο κόσμο, αποτελεί εδώ και καιρό ένα μυστήριο.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι μπορεί να θεωρούνταν από τους ιστορικούς ως οι πιο πολιτισμένοι της εποχής, αλλά οι τιμωρίες τους ήταν χαρακτηριστικές και μαρτυρικές. Μέσα στις τιμωρίες που είχαν εγκριθεί από τη Σύγκλητο εκτός της σταύρωσης, ο τότε κώδικας περιλάμβανε από κόψιμο δαχτύλων, αυτιών και χεριών, μέχρι στραγγαλισμό, εκτελέσεις με ρίψη δόρατος (pilum) ακόμη και κάψιμο σε πυρά.
Η σταύρωση ήταν μια κοινή μέθοδος τιμωρίας για τους δούλους που είχαν κάνει έγκλημα ή είχαν αμφισβητήσει την εξουσία. Ήταν ένας μαρτυρικός θάνατος που τρόμαζε και τους Ρωμαίους πολίτες αν και δεν κινδύνευαν άμεσα από αυτόν.
Ο Ιησούς ήταν κατηγορούμενος για εξέγερση, όχι για βλασφημία - ένα αστικό έγκλημα, όχι θρησκευτικό. Η τιμωρία της Ρώμης ήταν ένας οδυνηρός και ορατός θάνατος με σταύρωση. Στην εποχή της ρωμαϊκής κυριαρχίας, μόνο η Ρώμη σταύρωνε. Και το έκαναν συχνά. Οι δύο άνδρες που θανατώθηκαν μαζί με τον Ιησού προσδιορίζονται σε ορισμένες μεταφράσεις ως "κλέφτες", αλλά η λέξη μπορεί επίσης να σημαίνει "εξεγερμένοι", υποστηρίζοντας την ιδέα ότι η σταύρωση ήταν ένα πολιτικό όπλο που χρησιμοποιήθηκε για να στείλει ένα μήνυμα σε όσους ζούσαν ακόμη: Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα.
Οι Ρωμαίοι εισήγαγαν τη σταύρωση από τους Καρχηδόνιους, που με τη σειρά τους είχαν αντιγράψει διάφορες βάναυσες τιμωρίες από τους Ασσύριους και άλλους λαούς της Μέσης Ανατολής. Ο αρχαίος εβραίος ιστορικός Ιώσιπος Φλάβιος αναφέρει ότι οι ρωμαϊκές λεγεώνες σταύρωσαν τουλάχιστον 500 Εβραίους μέσα σε μία και μόνο ημέρα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Εβραίων, τον 1ο αιώνα π.Χ.
Σκοπός της σταύρωσης σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ο αργός και βασανιστικός θάνατος. Η σταύρωση ήταν επίσης, η πιο τρομακτική και ταπεινωτική μέθοδος εκτέλεσης που οι τιμωροί επέβαλαν σε εγκληματίες, σκλάβους αλλά και σε εκείνους που κατηγορούνταν για προδοσία. Οι καταδικασμένοι σε σταύρωση οδηγούνταν στον τόπο του μαρτυρίου τους με χτυπήματα, όπως ακριβώς αναφέρεται και για τον Ιησού στα Ευαγγέλια και με το πλήθος να συμμετέχει σε αυτά. Ο σταυρός, αναφέρουν ακόμη οι πηγές, ήταν σε σταθερό σημείο.
Τα καρφιά, τα οποία έχουν διαπεράσει τα χέρια του σταυρωμένου προκαλούν αιμορραγία και πόνο, ωστόσο, ο θάνατος πάνω στον σταυρό έχει μια σειρά από προδιαθετικά αίτια. Ξεκινά από το άγριο φραγγέλλωμα για να ακολουθήσει το κάρφωμα των χεριών και των ποδιών και η καθήλωση στον σταυρό. Αυτού του είδους η καθήλωση καθιστά αδύνατη την ομαλή αναπνοή και επιφέρει αργά και βασανιστικά τον θάνατο στον «επί ξύλου κρεμάμενον».
Ο θάνατος ερχόταν έπειτα από μερικές ημέρες. Φαίνεται ακόμη πως κάποιες φορές οι τιμωροί τον επέσπευδαν χτυπώντας το θύμα με ράβδους στο στήθος ή το λόγχιζαν για να μην μπορεί να αναπνεύσει. Άλλες φορές, ο σταυρός είχε μικρό ύψος ώστε το θύμα να παραδίδεται βορά σε πεινασμένα ζώα. Από τις τοιχογραφίες συνάγεται επίσης το συμπέρασμα πως ο σταυρός ήταν σε σχήμα «Τ», ενώ συχνά «προσφερόταν» ένα μικρό κάθισμα, η λεγόμενη sedecula, προκειμένου να επιμηκυνθεί η ζωή του σταυρωμένου και επομένως, το βασανιστήριό του.
Από την ανακάλυψη στην ανατολική Ιερουσαλήμ συμπεραίνεται ακόμη πως οι Ρωμαίοι, εκτός από καρφιά, χρησιμοποιούσαν και σχοινιά για να δέσουν το θύμα στο σταυρό. Αυτά ήταν μάλιστα τόσο ανθεκτικά ώστε τα χρησιμοποιούσαν σε περισσότερες από μία περιπτώσεις.
