Ο Πυρσός είναι η μοναδική ομάδα ποδοσφαίρου τυφλών στην Ελλάδα και «παίζει» στην Καλαμαριά
Ο Πυρσός, η μοναδική ομάδα ποδοσφαίρου τυφλών στην Ελλάδα, είναι υπόθεση της Θεσσαλονίκης. Ο σύλλογος που δημιουργήθηκε από τα τέλη του ‘90, με την πρωτοβουλία ατόμων της Σχολής Τυφλών Θεσσαλονίκης, τα τελευταία δύο χρόνια απέκτησε την έδρα του στο αθλητικό συγκρότημα Μίκρας στην Καλαμαριά.
Στο ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο σε μία από τις καθιερωμένες προπονήσεις τους, τα μέλη και ο πρόεδρος της ομάδας, κ. ΜπάμπηςΤοκατλίδης, μίλησαν στο kalamaria24.gr για το σύλλογο, το άθλημα, τις δυσκολίες του εντός κι εκτός γηπέδου αλλά και τις επερχόμενες φιλικές αναμετρήσεις με την Εθνική Τυφλών Γερμανίας.
«Το 1997 ιδρύθηκε μέσα από τη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης η Αθλητική Ένωση Τυφλών «Ο Πυρσός», ο οποίος καλλιεργούσε και καλλιεργεί τα αθλήματα για άτομα με προβλήματα όρασης. Είχαν ξεκινήσει τέτοιοι σύλλογοι στο εξωτερικό, για αθλητές γενικά με αναπηρία και με πρόβλημα όρασης. Στην Ελλάδα είμαστε πιο πίσω, αλλά στα τέλη της δεκαετίας του 90’, σιγά-σιγά ήρθε και σε εμάς.Ξεκινήσαμε από την αρχή, εγώ ο Δήμος Ζαχαρός, ο Πασχάλης. Αυτή τη στιγμή έχουμε 12 άτομα διαφόρων ηλικιών», είναι τα πρώτα που μου λέει στη γωνία του γηπέδου ο Μπάμπης Τοκατλίδης, ενώ όλο και κάποιος μας διακόπτει για να ξεκινήσει η προπόνηση.
Τι κερδίζει κάποιος που παίζει ποδόσφαιρο στον Πυρσό;
«Η ομάδα του Πυρσού είναι στην κατηγορία B1. Ολικά τυφλών. Δεν υπάρχουν για μερικώς βλέποντες. Αυτό που λαμβάνει κάποιος παίζοντας στον Πυρσό είναι εκτός του ότι αθλείται και παίζει ποδόσφαιρο, το οποίο είναι το πιο αγαπημένο άθλημα των ανθρώπων, είναι και ότι το κάνει δωρεάν. Οι αθλητές δηλαδή δεν πληρώνουν για να αθληθούν.
Είναι η μοναδική εν ενεργεία ομάδα ποδοσφαίρου τυφλών στην Ελλάδα. Υπήρχε και ο «Κεραυνός» στην Αθήνα αλλά δεν παίζουν πλέον. Οπότε μένουμε μόνο εμείς. Φυσικά έχουμε και άλλα τμήματα, όχι μόνο ποδοσφαίρου. Το σημαντικό είναι ότι εδώ κάνουμε το χόμπι μας, παρά τα προβλήματα μας, έχουμε χτίσει μια οικογένεια σε όλους τους τομείς, δεν υπάρχουν προστριβές ή συμφέροντα. Προσφέρουμε μια διέξοδο αθλητικού χαρακτήρα σε ανθρώπους με αναπηρία όρασης. Και ότι είναι η μοναδική».
Πως παίζεται το ποδόσφαιρο τυφλών; Πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που δε βλέπει να παίζει;
Το ποδόσφαιρο τυφλών παίζεται σε ένα γήπεδο 5Χ5, δεν είναι κανονικό γήπεδο. Παίζουν 4 τυφλοί μέσα κι ο τερματοφύλακας που είναι βλέπων. Όλοι οι παίκτες κι απ’ τις δύο ομάδες φορούν μάσκα στο πρόσωπο ώστε να είναι όλοι ισότιμοι, γιατί κάποιος μπορεί να έχει λίγη όραση, να έχει αντίληψη φωτός και να υπερτερεί σε σχέση με τους υπόλοιπους αθλητές. Τώρα, πίσω από την αντίπαλη εστία υπάρχει ένας βλέπων, ο οδηγός, που καθοδηγεί ουσιαστικά την επίθεση της ομάδας. Φωνάζει στους παίκτες, τους λέει πόσα μέτρα απέχουν από την εστία, προς τα που να κινηθούν για να δεχτούν τη μπάλα, ποιος είναι κοντά τους από τους συμπαίκτες τους, πότε να σουτάρουν, τέτοια πράγματα.
Παράλληλα, ο προπονητής είναι στο κέντρο του γηπέδου και καθοδηγεί όταν η μπάλα παίζεται στο κέντρο κι ο τερματοφύλακας μιλάει την άμυνα του ουσιαστικά όταν επιτίθεται η αντίπαλη ομάδα, αντίστοιχα. Είναι δύσκολο να παίζεις χωρίς να βλέπεις. Πρέπει να έχεις επαφή με την μπάλα, να ξέρεις ανά πάσα στιγμή που βρίσκεσαι, να μπορείς να προσαρμοστείς και να ξέρεις που βρίσκεται ο συμπαίχτης σου, που βρίσκεται ο αντίπαλος, να προσέχεις να μην χτυπήσεις. Επίσης όλα αυτά, τον περισσότερο χρόνο τρέχοντας και το βασικότερο, χωρίς να βλέπεις.Δεν είσαι στατικός ή περπατάς στο δρόμο μόνος σου. Είναι 8 άτομα, αν το καλοσκεφτείς, μέσα, οι οποίοι τρέχουν ασταμάτητα προς κάθε κατεύθυνση όπου ακούγεται η μπάλα.
Η μπάλα έχει κουδουνάκι μέσα, ούτως ώστε όταν κυλάει, να ακούγεται. Ή τις αγοράζουμε με προσωπικά έξοδα ή μας τις δίνει η ομοσπονδία. Όταν πας να διεκδικήσεις την μπάλα πρέπει να πεις “voy”, που σημαίνει στα ισπανικά «πάω» για να καταλάβει ο αντίπαλος ότι πας κι εσύ, αλλιώς είναι φάουλ. Αυτό γίνεται και για να καταλάβει ο αντίπαλος και να πάει να διεκδικήσει προσεκτικά αλλά και για να καταλάβει ο συμπαίκτης σου και να προσαρμόσει το παιχνίδι του, κυρίως όμως γίνεται για να αποφύγεις τη σύγκρουση. Το παιχνίδι έχει πάρα πολλούς τραυματισμούς. Δηλαδή λίγο να αφαιρεθείς ή λίγο να αφαιρεθεί ο αντίπαλος μπορεί να τραυματιστείς
Στις άκρες του γηπέδου έχει προστατευτικά γύρω στο 1,5 μέτρο για να χτυπάει η μπάλα και να επιστρέφει πάλι μέσα. Δεν υπάρχει πλάγιο άουτ. Πολλές φορές τρέχουμε και πέφτουμε πάνω στα προστατευτικά και δε χτυπάμε κάπου αλλού».
Έχετε συμμετάσχει απ’ όσο ξέρω σε πολλά τουρνουά και αγώνες και με τον Πυρσό και με την Εθνική. Τι σας έχει μείνει από τους αγώνες σας κατά το παρελθόν;
«Με τον «Πυρσό» συμμετείχαμε σε διεθνή τουρνουά και συμμετέχουμε ακόμα. Έχουμε πάει Ιταλία 3-4 φορές, έχουμε πάει Τσεχία, έχουμε πάει στην Γαλλία στο Μπορντώ, στην Κύπρο, στην Ρωσία στην Μόσχα… γενικά έχουμε κάνει όλη την Ευρώπη. Πολλά παιδιά παίζουν και στην Εθνική. Πηγαίναμε πάρα πολλά ταξίδια, είχαμε πάρει συμμετοχές με την Εθνική Ομάδα, στην Αργεντινή, έχουμε πάει στο Μπουένος Άιρες, στη Βραζιλία, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Εμπειρίες και πράγματα που είδαμε και μάθαμε, ακόμα και πώς ζουν οι άλλοι τυφλοί, τα άλλα άτομα στις χώρες τους. Το 2004 παράλληλα, που συμμετείχαμε και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες που ήταν κι η πρώτη φορά που έγινε το ποδόσφαιρο παρολυμπιακό άθλημα, ήταν απίστευτη. Παίζαμε τους αγώνες στην Ελλάδα, τα γήπεδα ήτανε γεμάτα από κόσμο. Μέναμε στο Ολυμπιακό Χωριό ήμασταν μια οικογένεια. Ζήσαμε ανεπανάληπτα πράγματα. Ήταν τα ωραία χρόνια που δύσκολα θα ξανάρθουν».
>Πως είναι η οικονομική κατάσταση του συλλόγου;Αντλείτε χρηματοδότηση από κάπου;
«Την κρατάμε την ομάδα ο ένας με τον άλλον πιο πολύ γιατί μας αρέσει αυτό που κάνουμε. Η στήριξη απ’ την ομοσπονδία και απ’ το Κράτος δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει, αλλά σίγουρα θα θέλαμε κάτι παραπάνω. Προσπαθούμε για το καλύτερο και να είμαστε όσο το δυνατόν μέσα στα μεγάλα γεγονότα, πανευρωπαϊκά και τέτοιες διοργανώσεις. Έχουμε ιδιόκτητο γυμναστήριο με όργανα για τα μέλη μας και όποιος θέλει μπορεί να πηγαίνει.
Πριν δύο χρόνια μας φτιάξανε το γήπεδο αξίας 25-30 χιλιάδων από την κυβέρνηση, με μόνιμα προστατευτικά, ήρθε και ο Μητσοτάκης αλλά από τότε τίποτα. Τουλάχιστον μας έμεινε το γήπεδο. Παλιά παίζαμε σε άλλα γήπεδα, χωρίς προστατευτικά, χωρίς προδιαγραφές για τυφλούς αθλητές. Οι τραυματισμοί μας ήταν μεγάλοι και συχνοί. Τουλάχιστον τώρα μας έμεινε το γήπεδο αλλά δε φτάνει.Έχουμε και γυμναστή εκεί κάποιες μέρες της εβδομάδας να βοηθάει. Ουσιαστικά ο αθλητισμός γίνεται ή στο γυμναστήριο ή στην Μίκρα όσον αφορά το θέμα του ποδοσφαίρου.
Η ομάδα χρησιμοποιεί το βανάκι από και προς τη σχολή τυφλών. Δηλαδή μπορεί κάποιος αθλητής να μετακινηθεί με αυτό μέσα σε αυτή τη διαδρομή. Το πρόβλημα είναι πως το βανάκι το οδηγεί η προπονήτρια, η Χρυσα Δελιορίδου. Δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα ούτε οδηγό να προσλάβουμε. Και αυτό γιατί δεν έχουμε βοήθεια σχεδόν από πουθενά.
Φορείς όπως η ΕΠΟ ή το Υπουργείο Αθλητισμού π.χ. στηρίζουν με κάποιο τρόπο την ομάδα;
Αυτή τη στιγμή η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, λαμβάνει κάποια ποσά από τις στοιχηματικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα και χρηματοδοτεί κάποιες ομάδες, μαζί και τον Πυρσό και εννοώ όλα τα τμήματα μας, Goalball, Ποδόσφαιρο, Στίβο κλπ. Τα χρήματα όμως δε φτάνουν. Μιλάμε περίπου για 2500 ευρώ το χρόνο συνολικά από το στοίχημα και είναι για όλο τον Πυρσό, δηλαδή για όλα τα τμήματά μας.Αυτή τη στιγμή έχουμε Goalball, Στίβο, Τζούντο, Showdown, Ποδόσφαιρο φυσικά, Σκάκι και Ποδηλασία.Με κάτω από 15.000 ένα σωματείο σαν το δικό μας δε μπορεί να λειτουργήσει. Κάναμε αιτήματα και απευθυνθήκαμε πολύ έντονα στη SuperLeague που μαζεύει χρήματα αρκετάαπό πρόστιμα κάθε εβδομάδα και δε λάβαμε τίποτα. Θέλαμε να παίξουμε στην Ευρωπαϊκή λίγκα και δε μας έδωσαν. Κάναμε άνοιγμα στον ΠΑΟΚ, τα ίδια, κάναμε στην Περιφέρεια, τα ίδια. Κανείς ποτέ και από πουθενά.
Ενώ δηλαδή είμαστε ουσιαστικά μία ομάδα στην Ελλάδα, δε μας στηρίζει κανένας, χορηγοί δεν υπάρχουν, η ΕΠΟ τίποτα. Η ΕΠΟ κάνει τώρα κάποια eventsαλλά χρηματοδότηση καμία. Το πρόβλημα είναι εντελώς οικονομικό δηλαδή. Έρχεται η Χρύσα ας πούμε η κοπέλα, μόνη της, κάθε μέρα να κάνει προπόνηση 6 τυφλούς και πληρώνεται από αυτά που έχουμε μαζέψει εδώ και χρόνια και από την τσέπη μας. Και έρχεται κάθε μέρα. Είναι η γυμνάστρια μας σε όλα τα αθλήματα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο.
Έχουμε ακίνητο 200 τ.μ., έχουμε βανάκι αλλά δεν έχουμε χρήματα να καλύψουμε τις ανάγκες μας σε όλα τα αθλήματα. Δε μπορούμε να πληρώσουμε π.χ. ένα δεύτερο γυμναστή, αν τύχει ένας τραυματισμός, δεν έχουμε γιατρό ή φυσιοθεραπευτή, ο καθένας στηρίζεται στην ασφάλιση του. Πράγματα που αν τα συγκρίνεις με ομάδες και σωματεία τυφλών του εξωτερικού, είναι τεράστια η διαφορά. Εμείς σε όλα είμαστε πολύ πίσω. Θέλουμε στήριξη από την πολιτεία και την κοινωνία. Στο Σαρλερουά, στο Ντόρτμουντ, υπάρχει χρηματοδότηση και πάνε τα παιδιά εκεί και παίζουν σαν άνθρωποι. Εμείς τρέχουμε και παλεύουμε για να καταφέρουμε να χαρούμε το ποδόσφαιρο. Θέλουμε στήριξη.
Δωρεάν φυσικά, δεν έχει εισιτήριο.
Τώρα μετά το Σεπτέμβριο γίνεται το τουρνουά το δικό μας, το 25ο όπου θα έρθουν ευρωπαϊκές ομάδες να παίξουμε, όπως γίνεται κάθε χρόνο. Μετά τα παιδιά με την Εθνική ομάδα πάνε στην Ινδία που γίνεται ένα παγκόσμιο και μετά στο Μπρουνό της Τσεχίας, τον Οκτώβριο θα πάμε στο τουρνουά συλλόγων ως Πυρσός.
Δείτε βίντεο από την προπόνηση της ομάδας
