Εάν ο σκύλος σας αλυχτά, έχει ακόμα λίγο… λύκο στο αίμα του

 

Όταν ακούει μια αγέλη λύκων που αλυχτά στη φεγγαράδα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι θα ανταποκριθεί ανάλογα με το είδος του: εάν είναι μια αρχαία ράτσα, όπως το σιβηρικό χάσκι ή το σιχ-τσου, είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσει το αλύχτημα! Εάν ένα Γιορκσάιρ τεριέ ακούσει τον ίδιο ήχο, το πιο πιθανό είναι να γαβγίσει, παρότι μπορεί και αυτό να αλυχτήσει 

Το αλύχτημα του σκύλου θα λέγαμε ότι είναι η τιμή του υπερήφανου προγόνου του, του λύκου. Ο σκύλος υψώνει το κεφάλι του, γέρνει προς τα πίσω και… σολάρει! 

Ο όρος στα αγγλικά είναι «howling» και στα ελληνικά μπορούμε να τον αποδώσουμε σαν μια χαρακτηριστική, δυνατή και παρατεταμένη κραυγή, η οποία συνοδεύεται με ένα ρίξιμο του κεφαλιού προς τα πίσω και ένα σήκωμα της μουσούδας. Πολλές φορές συνδυάζεται και με κλείσιμο των ματιών. 

Τι συμβαίνει, όμως, εάν ο σκύλος σας εξακολουθεί να αισθάνεται το κάλεσμα της άγριας φύσης; Όταν ακούει ένα αλύχτημα στο δάσος, θέλει λίγο ακόμα να κυνηγήσει και να τρέξει με την αγέλη; 

Σύμφωνα με άρθρο των βρετανικών Times, η απάντηση μπορεί να εξαρτάται –όπως ανακάλυψαν οι επιστήμονες– από τη ράτσα του σκύλου και το πόσο στενά αυτή σχετίζεται με τους λύκους. 

Όταν ένας σκύλος ακούει τον ήχο μιας αγέλης λύκων, που αλυχτά στο φεγγάρι, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι είναι πιο πιθανό να ανταποκριθεί ανάλογα με το είδος του: 

➭Εάν είναι μια αρχαία ράτσα, όπως το σιβηρικό χάσκι ή το σιχ-τσου, είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσει το αλύχτημα! 

➭Εάν ένα Γιορκσάιρ τεριέ ακούσει τον ίδιο ήχο, το πιο πιθανό είναι να γαβγίσει, παρότι μπορεί και αυτό να αλυχτήσει. 

➭Τα σκυλιά ράτσας Σαμογιέντ βρίσκονται πιο κοντά στους λύκους 

Το πείραμα βασίστηκε σε μια εμπειρία της Φάνι Λεχόζσκι η οποία έχει ένα σιβηρικό χάσκι και ταυτόχρονα τυχαίνει να είναι, επίσης, ερευνήτρια συμπεριφοράς σκύλων στο Πανεπιστήμιο Eötvös Loránd στην Ουγγαρία. 

«Φυσικά και πρόκειται για αλύχτημα», λέει η Λεχόζσκι. Οπως παραδέχτηκε στους Times, «αν και η ίδια ήταν συνηθισμένη σε αυτούς τους ήχους, διαπίστωσε ότι δεν ήταν όλοι οι ιδιοκτήτες σκύλων ή ακόμα και οι ίδιοι οι σκύλοι!». 

Ήμασταν παρέα με άλλους κατόχους σκύλων και τους σκύλους τους και το σιβηρικό χάσκι μου άρχισε να αλυχτά. Οι υπόλοιποι σκύλοι αντέδρασαν πολύ διαφορετικά. Κάποιοι ενώθηκαν και άρχισαν να αλυχτούν επίσης. Αλλοι κοιτούσαν τον σκύλο μου σαν να έλεγαν “τι κάνεις;”. Αυτό μου έδωσε την ιδέα να ανακαλύψω ποιος ήταν ο λόγος αυτής της διαφοράς που είχαν μεταξύ τους οι σκύλοι

λέει η Λεχόζσκι. 

Για τους ανθρώπους ένα αλύχτημα σε ένα δάσος μπορεί να ακούγεται ανατριχιαστικό. Για έναν λύκο, μεταφέρει κρίσιμες πληροφορίες. 

Τα αλυχτήματα χρησιμοποιούνται ως χαιρετισμοί, για την παρακολούθηση των μελών της αγέλης και για τη διατήρηση της περιοχής τους, προειδοποιώντας τους ξένους. 

Λίγοι ήχοι μπορεί να είναι πιο σημαντικοί από αυτόν, για τη ζωή ενός λύκου, καθώς τους προστατεύει. 

«Οι ασιατικές ράτσες σκύλων αλυχτούν και μάλιστα πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες» 

Τι συμβαίνει, όμως, όταν ένας λύκος εξημερώνεται για να ζήσει με ανθρώπους, όπως συμβαίνει με τις ράτσες σκύλων που είναι πολύ κοντά στους λύκους; 

Η ιδέα της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Communications Biology, ήταν να αξιολογήσει τον βαθμό στον οποίο η εξημέρωση σκύλων έκοψε τους δεσμούς τους με τους προγόνους τους, που δεν είναι άλλοι από τους άγριους λύκους.

Μερικές ασιατικές ράτσες σκύλων δεν είναι μόνο πολύ μεγαλύτερες από πολλές δυτικές, αλλά οι επιστήμονες πιστεύουν και ότι έχουν διασταυρωθεί, κατά καιρούς, με λύκους. 

Μέσω της σύγχρονης γενετικής, είναι δυνατό να τοποθετηθούν οι ράτσες σκύλων σε μια κλίμακα εγγύτητας με τους προγόνους τους, τους λύκους. 

Επομένως, η Λεχόζσκι αποφάσισε να μελετήσει 68 καθαρόαιμους σκύλους, μαζί με τους συνεργάτες της. Τι έκαναν; 

Αφησαν τους επιλεγμένους αυτούς σκύλους μέσα σε ένα δωμάτιο, με τους ιδιοκτήτες τους και έπαιξαν τους ήχους μιας αγέλης λύκων που αλυχτούσαν. 

Στη συνέχεια, έπρεπε να παρακολουθήσουν τι θα συνέβαινε, για να το καταγράψουν: Οι σκύλοι θα φοβόντουσαν; Θα ενθουσιάζονταν; Ή τα αλυχτήματα θα τους φαίνονταν συναρπαστικά; 

Όπως διαπίστωσαν, στα αποτελέσματα αυτού του πειράματος, υπήρξε μία σαφής διαβάθμιση: 

«Υπήρξε τεράστια διαφορά ανάμεσα στις ράτσες σκύλων που ήταν πιο κοντά στους λύκους, από αυτές που ήταν πιο μακριά από τους λύκους », λέει η Λεχόζσκι. 

«Οι ασιατικές ράτσες σκύλων αλυχτούν και μάλιστα πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες. Όσον αφορά τις σύγχρονες ράτσες σκύλων, πολύ λίγες έδειξαν αυτή τη συμπεριφορά. Ακόμα και όταν αλυχτούσαν, όμως, το έκαναν μόνο στιγμιαία». 

Και τι μπορούν να κάνουν οι κάτοχοι των σκύλων για όλα αυτά;

Όπως λέει η ουγγρικής καταγωγής ερευνήτρια, «θα πρέπει να είναι επιφυλακτικοί μόνο με το παθολογικό αλύχτημα, ακόμα κι αν αυτό μπορεί να είναι για εκείνους κάτι πραγματικά ενοχλητικό. 

Κατά βάση, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η συμπεριφορά εκ μέρους του ζώου είναι κάτι φυσικό, σχετικό με τη ράτσα στην οποία ανήκει». 

Σύμφωνα με τη Λεχόζσκι, τα ευρήματα του πειράματός της μπορεί να οδηγήσουν κάποιους ιδιοκτήτες σκύλων σε μια επαναξιολόγηση του κατοικιδίου τους. 

«Μπορεί κάποιοι να θελήσουν, ξαφνικά, να το αποκαλέσουν «λυκάκι μου». Ή, αντιθέτως, να θελήσουν να ξορκίσουν την άγρια φύση του ζώου και να του δίνουν παραπάνω λιχουδιές ή να το τυλίγουν, ξαφνικά, με ρουχαλάκια για σκύλους, τον χειμώνα, με απώτερο σκοπό την εξημέρωσή του», εξηγεί η ερευνήτρια. 

«Τη φύση, ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να την ξορκίσει, επομένως το πιθανότερο είναι ένα σιχ-τσου να συνεχίσει να λαχταρά ακόμα την ευγενή ζωή ενός λύκου».

protagon.gr