Καλαμαριά: «ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ...η κραυγή των προσφύγων»
Ο Δήμος Καλαμαριάς σε συνεργασία με τον Ποντιακό Πολιτιστικό Σύλλογο Καλαμαριάς «Οι Μίθριοι» και το Ελληνικό Σωματείο «Οι Μωμόγεροι», παρουσιάζουν σήμερα στις 21:00 στο Παλατάκι μία παράσταση, η οποία θα μας μεταφέρει στα τέλη του 19ου αιώνα, στα «Καφέ Αμάν» της Πόλης και της Σμύρνης και στο ρεμπέτικο όπως αυτό καθιερώθηκε αργότερα στον Πειραιά, βρήκε «πρόσφορο έδαφος» στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στη μακρινή Νέα Υόρκη όπου και μεγαλούργησε.
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό των προσφύγων, οι χώροι παρηγοριάς τους γίνονται οι ταβέρνες του Πειραιά, της Δραπετσώνας, της Καλλιθέας (Τζιτζιφιές) κ.ά.
Στο διάστημα αυτό του μεσοπολέμου, διαμορφώνεται το «ρεμπέτικο», ως ιδιότυπο μουσικό είδος, με «πατριάρχη» το Μάρκο Βαμβακάρη. Σταδιακά, τα «σαντουροβιόλια» αντικαθίστανται από τους «μπουζουκομπαγλαμάδες».
Πόλεμος, κατοχή, εμφύλιος συγκλονίζουν την Ελλάδα και το ρεμπέτικο φιλοξενείται και ανθίζει εκ νέου στη Θεσσαλονίκη με εμβληματική μορφή το Βασίλη Τσιτσάνη.
Στα πολλαπλά προβλήματα και τις πληγές της μεταπολεμικής Ελλάδας, για πολλούς η μετανάστευση ήταν η λύση. Η Νέα Υόρκη ήταν η πόλη στην οποία μεγαλούργησε το ρεμπέτικο, σε μία εναλλακτική μορφή του. Άλλωστε εκεί, με τις ηχογραφήσεις από τις αρχές ακόμα του 20ου αιώνα διασώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των ρεμπέτικων τραγουδιών.
Πόλεμος, κατοχή, εμφύλιος συγκλονίζουν την Ελλάδα και το ρεμπέτικο φιλοξενείται και ανθίζει εκ νέου στη Θεσσαλονίκη με εμβληματική μορφή το Βασίλη Τσιτσάνη.
Στα πολλαπλά προβλήματα και τις πληγές της μεταπολεμικής Ελλάδας, για πολλούς η μετανάστευση ήταν η λύση. Η Νέα Υόρκη ήταν η πόλη στην οποία μεγαλούργησε το ρεμπέτικο, σε μία εναλλακτική μορφή του. Άλλωστε εκεί, με τις ηχογραφήσεις από τις αρχές ακόμα του 20ου αιώνα διασώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των ρεμπέτικων τραγουδιών.
