Παρέμβαση Πολιτών Δ.Θέρμης: 19η Μαΐου ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Δεν ξεχνάμε, Τιμούμε και Αγωνιζόμαστε για τη δικαίωση, για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων .
Η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας των 353.000 αθώων θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας, αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στην παρουσία, στις θυσίες και στην προσφορά του Ποντιακού Ελληνισμού στο Έθνος αλλά και δικλείδα ασφαλείας, ότι το κατ' εξακολούθηση ένοχο τουρκικό κράτος δεν θα την επαναλάβει σε βάρος μας ή σε βάρος άλλου λαού της περιοχής.
Οι Πόντιοι, ένα μαρτυρικό κομμάτι του Ελληνισμού με μεγάλη αγάπη στην ελευθερία, στην αλήθεια, στη ζωή, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στις ηθικές αξίες, στον άνθρωπο, είναι αδύνατο να ανεχθούν την απόκρυψη, τη λήθη, την υποβάθμιση των γεγονότων, την υποκρισία, το ψέμα, τη σιωπή.
Η παρουσία των Ποντίων στη Μικρά Ασία και στα παράλια του Εύξεινου Πόντου μαρτυρείται από πολλές ιστορικές πηγές και χρονολογείται από τις αρχές της πρώτης χιλιετίας προ Χριστού. Η ύπαρξη των Ποντίων στην περιοχή πήρε πολλές φορές αυτόνομη πολιτική κρατική μορφή, είτε με τη μορφή πόλης - κράτους της αρχαίας κλασικής περιόδου είτε με τη μορφή του κράτους - χώρου της Ελληνιστικής περιόδου, είτε με την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας από το 1204-1461.
Το Οθωμανικό καθεστώς υπέβαλλε συστηματικά τον Ποντιακό λαό σε απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, με στόχο την αλλοίωση της ταυτότητας του και τη διάσπαση της ενότητας του. Ακολούθησε η φυγή των Ελλήνων του Πόντου που οδήγησε στον σχηματισμό των Ποντιακών κοινοτήτων στη Δυτική Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Ρωσία.
Ο μεγάλος όμως ξεριζωμός των Ελλήνων Ποντίων προς τον ελλαδικό χώρο, την πρώην Σοβιετική Ένωση, την Ευρώπη και την Αμερική και ο μετασχηματισμός τελικά των Ποντίων σε ένα λαό προσφύγων και διασποράς, είχε σαν αιτία τα γεγονότα της δραματικής περιόδου των διωγμών και της γενοκτονίας από το 1916 έως το 1923.
Το Οθωμανικό καθεστώς, το κίνημα των Νεότουρκων και μετέπειτα το Κεμαλικό κίνημα κατέφυγε στην εξολόθρευση και τον ξεριζωμό αυτοχθόνων αλλοεθνών ομάδων όπως οι Έλληνες Πόντιοι, αντί για εκδημοκρατισμό των πολιτικών θεσμών, και βαθιές κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Το Νεοτουρκικό και Κεμαλικό σχέδιο δημιουργίας ενός ομοιογενούς εθνικά τουρκικού κράτους - έθνους προϋπέθετε την εθνική εκκαθάριση με τη συστηματική γενοκτονία των αυτοχθόνων λαών.
Ένας μεγάλος αριθμός, τριακόσιοι πενήντα τρεις χιλιάδες (353.000) Πόντιοι σε ένα σύνολο επτακοσίων πενήντα χιλιάδων (750.000) εξαφανίσθηκαν με τη μέθοδο των διώξεων και των εκτοπίσεων στο χρονικό διάστημα μεταξύ του 1916-1923.
Μέσα στα χρόνια αυτά έγιναν μεγάλες σφαγές, πυρπόληση και καταστροφή πόλεων και χωριών, χιλιάδες οι θάνατοι, εξαφανίσεις και αγνοούμενοι στις στρατιές των εκτοπισμένων από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου στο εσωτερικό της Ανατολής το Κουρδιστάν, την Συρία.
Τα προμελετημένα και προσχεδιασμένα γεγονότα κατέληξαν σε μια αποτελεσματική πολιτική γενοκτονίας. Επρόκειτο για τη δεύτερη γενοκτονία του αιώνα μας, μετά την γενοκτονία των Αρμενίων.
(Σημ.: Οι πληροφορίες από την Εισηγητική Έκθεση της Βουλής των Ελλήνων στην πρόταση νόμου (2193/1994) " Για την καθιέρωση της γενοκτονίας των Ελλήνων τον Πόντου ως ημέρας μνήμης" )
