Ντίνα Σταθάτου: Η ζωή της, η ηθοποιία και η σχέση της με τον Βασίλη Λογοθετίδη
Έπαιξε στο πλευρό του Βασίλη Λογοθετίδη μία ολόκληρη δεκαετία, τόσο στο θέατρο όσο και στον ελληνικό κινηματογράφο.
Η παρουσία της νεαρής τότε ηθοποιού δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη, αν σκεφτεί κανείς ότι έφυγε στο απόγειο της δόξας της λόγω έγγαμου βίου, όμως ακόμα και σήμερα λάτρεις του ελληνικού σινεμά και του θεάτρου προσπαθούσαν να βρουν τα ίχνη της. Κανείς δεν γνώριζε μέχρι σήμερα αν ζούσε ή πέθανε, μια και είχε αποσυρθεί λίγους μήνες προτού φύγει από τη ζωή ο τεράστιος Βασίλης Λογοθετίδης, στις 20 Φεβρουαρίου 1960. Η Ντίνα Σταθάτου είναι η τελευταία εν ζωή συνεργάτιδα του μεγαλύτερου Ελληνα κωμικού, η οποία μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα εδώ και 60 χρόνια ζει σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Κεφαλλονιάς, έχοντας συντροφιά της τον γιο της.
Ακόμα και το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών δεν είχε κατορθώσει να βρει τα ίχνη τής άλλοτε σπουδαίας συνεργάτιδας του Βασίλη Λογοθετίδη, η οποία σήμερα για πρώτη φορά ανοίγει την καρδιά της στην «Espresso» και μιλάει δημοσίως τόσο για τον μεγάλο ηθοποιό όσο και για τη δική της ζωή!
Χρόνια ολόκληρα προσπαθούν να σας βρουν, κυρία Σταθάτου, τόσο από το σωματείο ηθοποιών όσο και άνθρωποι που αγαπούν τον ελληνικό κινηματογράφο. Ολοι είχαν χάσει τα ίχνη σας…
Έφυγα αρκετά νωρίς από το επάγγελμα, γιατί έκανα οικογένεια και έπρεπε να αποσυρθώ. Για μένα πάνω από όλα ήταν η οικογένεια.
Πώς νιώθετε που είστε η τελευταία εν ζωή στενή συνεργάτιδα του μεγάλου Λογοθετίδη;
Με τον Βασίλη έπαιξα πολλά χρόνια στο πλευρό του. Σχεδόν μία δεκαετία αδιάκοπα, και στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Και ομολογουμένως ο ίδιος με εκτιμούσε πάρα πολύ. Όπως και εγώ εκείνον.
Πώς γνωριστήκατε με τον Βασίλη Λογοθετίδη;
Εγώ σπούδαζα στο Εθνικό Θέατρο που τότε λεγόταν Βασιλικό Θέατρο. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, εγώ έπαιξα για πρώτη φορά με τον Αιμίλιο Βεάκη. Ήταν η τελευταία φορά που ο Βεάκης ανέβηκε στη σκηνή. Ο Λογοθετίδης λάτρευε τον Βεάκη, με είδε στην παράσταση και, όταν έκανε θίασο, με φώναξε να παίξω μαζί του.
Παράλληλα με τη δική σας γνωριμία, γνώρισε και την Ιλυα Λιβυκού;
Δεν θυμάμαι να σας πω αν την ίδια μέρα με μένα γνώρισε και την Ιλυα, αλλά και η Ιλυα ανήκε στον θίασο του Λογοθετίδη και έπαιξε στο πλευρό του έως το τέλος της ζωής του.
Πώς ήταν ο Λογοθετίδης ως άνθρωπος;
Θα έλεγα πως ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος με ευαισθησίες και χωρίς κόμπλεξ. Θεωρώ πως ο Λογοθετίδης δεν είχε απωθημένα και κυρίως δεν ήταν «γυναικάς». Ήταν χαμηλών τόνων. Δεν θα μπορούσα ποτέ να πω κακή κουβέντα για τον Βασίλη. Ως θιασάρχης μάς πλήρωνε πολύ καλά και δεν έφευγε ούτε μέρα από τα συμφωνηθέντα. Σωστότατος σε όλα του.
Μαζί του παίξατε σε τέσσερις θρυλικές πλέον ταινίες και οκτώ χρόνια συνολικά στο πλευρό του…
Ήταν παραπάνω από οκτώ χρόνια που δούλεψα μαζί του. Νομίζω μία δεκαετία συνολικά. Ήταν εργασιομανής και πολύ σωστός στους ρόλους του. Δεν νομίζω πως μπορεί να αντικατασταθεί από κανέναν. Αν δείτε τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστεί, βάλτε 100 φορές πάνω καλύτερος στο θέατρο. Είναι ο μοναδικός ηθοποιός που μπορείς να πεις τη λέξη «αναντικατάστατος». Γοητευτικό δεν τον έλεγες, όμως μάγευε με την υποκριτική του ικανότητα. Το κοινό παραληρούσε για εκείνον.
Με την Ιλυα Λιβυκού είχαν δεσμό…
Βέβαια και είχαν δεσμό. Και ήταν για μας κάπως περίεργο όλο αυτό. Η Ιλυα ήταν πανέμορφη γυναίκα… Η μητέρα της Ιλυας εργαζόταν στον θίασο!
Πώς ήταν ως ζευγάρι η Ιλυα και ο Λογοθετίδης;
Δεν θα σας το κρύψω, δεν άφηναν περιθώρια για να τους αντιμετωπίσεις ως ζευγάρι. Δεν ξέρω για ποιον λόγο η Ιλυα ήταν ζευγάρι με τον Βασίλη. Ισως υπολόγιζε στη μεγάλη φήμη του Βασίλη.
Ο Λογοθετίδης είχε δική του οικογένεια στην Ελλάδα;
Όχι, και σας το λέω με πλήρη γνώση. Μια φορά βρέθηκα στα Πατήσια, εκεί όπου έμενε ο Βασίλης. Στην ίδια περιοχή είχα και εγώ σπίτι. Όταν τελείωσα την παράσταση, μου είπε: «Ντίνα, περνάς και από το δικό μου σπίτι να τους δώσεις το πακέτο. Πήγα, χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η οικονόμος του, έδωσα το πακέτο και έφυγα. Έμενε λίγα σπίτια μετά τον Αγιο Λουκά επί της Πατησίων.
Όταν ο θίασος πήγε στην Αμερική, ήσασταν και εσείς μαζί του;
Φυσικά. Πήγαμε με ένα καράβι και δεν θυμάμαι πόσους μήνες κάναμε για να φτάσουμε τότε. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία, που θυμάμαι πλέον αμυδρά. Θυμάμαι είχε σπάσει το χέρι του πάνω στο καράβι. Όμως, δεν θα ξεχάσω πως, όταν ο Βασίλης βγήκε στη σκηνή, ταρακουνήθηκε όλο το θέατρο. Μεγάλη λατρεία από τους ομογενείς.
Να πάμε και λίγο στη δική σας ζωή από την αρχή…
Γεννήθηκα στην Κεφαλλονιά. Και φύγαμε τότε προπολεμικά από το νησί και εγκατασταθήκαμε στην Αθήνα. Είχα τέσσερις αδελφές και έναν αδελφό. Ο αδελφός μου χάθηκε με τον μεγάλο σεισμό της Κεφαλλονιάς. Ήταν ακτινολόγος και, όπως πήγαινε στον δρόμο, βρήκε φρικτό θάνατο. Έπεσε ένα σπίτι πάνω του και τον έθαψε κάτω από τα συντρίμμια. Ακόμα τον κλαίω, γιατί έφυγε άδικα. Και ήταν τόσο καλός! Όταν αποφάσισα να σπουδάσω στη σχολή του βασιλικού θεάτρου, ήμασταν τρεις που εισαχθήκαμε: ο Γιάννης Μιχαλόπουλος, εγώ και η Κλειώ Νικολάου. Τότε είχαν δώσει πάνω από 100 σπουδαστές και τελικά περάσαμε μόνο τρεις.
Οι γονείς σας ήθελαν να γίνετε ηθοποιός;
Ήμουν ένα παιδί που όλοι μου είχαν εμπιστοσύνη. Δεν άλλαζα συχνά γνώμη. Ο,τι έλεγα, αυτό ήταν.
Καταγόσασταν από καλή οικογένεια;
Μεγάλη και σπουδαία κεφαλλονίτικη οικογένεια. Ο μπαμπάς μου ήταν χρηματιστής.
Πώς αποφασίσατε να φύγετε κατόπιν από την Αθήνα και να επιστρέψετε στην Κεφαλλονιά;
Ήταν απόφαση του γιου μου. Πολλές φορές χαριτολογώντας τού λέω: «Θα φύγω και θα πάω να μείνω στο σπίτι μου στην Αθήνα» και εκείνος μου λέει: «Εδώ είναι το σπίτι μας, μάνα».
Συνεργαστήκατε και με πολλούς άλλους, όπως με τον Αλέκο Αλεξανδράκη.
Υπέροχο πλάσμα και πολύ καλό παιδί.
Και πάνω στη μεγάλη σας δόξα, τα παρατήσατε όλα και φύγατε…
Παντρεύτηκα τον Νίκο Σπαθή και τα παράτησα όλα. Έκανα οικογένεια και μόλις απέκτησα το πρώτο μου παιδί, είπα τέλος. Αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στην οικογένεια και ξέχασα όλο μου το παρελθόν!
Σας λείπει το επάγγελμα του ηθοποιού;
Μου λείπει το θέατρο. Αυτό είναι αλήθεια. Ο κινηματογράφος όχι, γιατί δεν δούλεψα τόσο πολύ σε αυτόν και είναι κάπως πιο άψυχος από το θεατρικό σανίδι, που ακούς το χειροκρότημα και νιώθεις την ανάσα του κόσμου.
Όταν βλέπετε τις ταινίες με τον Λογοθετίδη, πώς νιώθετε;
Νιώθω μια πικρή νοσταλγία γιατί είναι σαν να ξαναζώ τη ζωή εκείνη.
Τα χρόνια έχουν περάσει, όπως και η ομορφιά της νιότης σας. Πώς νιώθετε;
Εγώ θα σου πω την αλήθεια για την ηλικία μου: είμαι γεννημένη τον Απρίλιο του 1925, άρα είμαι 97 ετών. Και θα σου πω ότι οι ρυτίδες δεν με ενοχλούν. Εχω πλήρη επίγνωση της ηλικίας μου.
Ένα τελευταίο χειροκρότημα θα θέλατε να ακούσετε;
Όχι, δεν με απασχολούν τέτοια πράγματα πλέον. Έχω χορτάσει τόσο πολύ το χειροκρότημα, που νιώθω υπερπλήρης από όλα!
Στην κηδεία του Λογοθετίδη, οπότε στις 20 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται 62 χρόνια, είχατε παρευρεθεί;
Όχι, δεν πήγα, γιατί δεν βρισκόμουν στην Αθήνα. Όμως, έκλαψα πολύ για τον Βασίλη. Αυτό το θυμάμαι καλά. Έκλαψα πολύ γιατί ήταν και σπουδαίος άνθρωπος και μεγάλος ηθοποιός.
