Ο Νίκος Γκάλης αποκάλυψε τον πιο δύσκολο προσωπικό του αντίπαλο

Τι είπε για τον Άρη της δεκαετίας του '80 που δεν κατάφερε να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης

 
Ο Νίκος Γκάλης πέρασε στη μυθιστορία ως εκείνος που αψήφησε τους νόμους της βαρύτητας. Ήταν εκείνος που στριφογύριζε το κορμί του σαν να μην υπάρχει αύριο, που πατούσε τα πόδια του τόσο δυνατά που θαρρείς ότι βρισκόταν στον πυρήνα του σύμπαντος και μετά το αόρατο τραμπολίνο της γης τον έστελνε τόσο ψηλά για εκείνα τα απίθανα αέρινα σλάλομ.

Ο «Γκάνγκστερ» του ελληνικού μπάσκετ ήταν το θαύμα της φύσης, υποχρεώνοντας ακόμα και τον Μπομπ Μάκαντου να παραδεχτεί μετά από το 98-67 με το οποίο είχε κερδίσει ο Άρης την Τρέισερ στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1986 πως «το ρεζιλίκι που μου έκανε ο Γκάλης δεν το είχα πάθει ούτε όταν έπαιζα ως παίκτης των Λέικερς κόντρα στους Σέλτικς»!


Ο μεγαλύτερος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών παραχώρησε συνέντευξη στο ισπανικό περιοδικό Gigantes del Basket που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα στην Ισπανία για το μεγάλο αφιέρωμα στο μπάσκετ των 80s (μίλησαν, επίσης παίκτες και προπονητές που σημάδεψαν εκείνη τη δεκαετία όπως ο Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες και ο Νέιτ Ντέιβις) και το gazzetta.gr παρουσιάζει ορισμένα αποσπάσματα.

- Ποιον αγώνα με την Μπαρτσελόνα θα θυμάστε για πάντα; Και για ποιον λόγο; Ίσως εκείνο το 88-89;

«Κάθε αγώνας εκείνης της περιόδου έχει ξεχωριστή θέση στο μυαλό μου. Όλες οι ομάδες τότε ήταν πολύ δυνατές, νιώθω πολύ τυχερός που αντιμετώπισα αυτούς τους αντίπαλους. Το συγκεκριμένο παιχνίδι το 1987 που κερδίσαμε την μεγάλη Μπαρτσελόνα με 88-89 ήταν ένα από τα μεγαλύτερα βράδια μου και πραγματικά δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

- Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος προσωπικός αντίπαλος στο Κύπελλο Πρωταθλητριών;

«Πάντα με δυσκόλευαν ο Σολοθάμπαλ και ο Κόστα, έπαιζαν δυνατά αλλά αθλητικά και ο φίλος μου ο Ρισάρ Ντακουρί από τη Γαλλία».


- Στο δίλημμα Ντρέξλερ ή Γκάλης, ο Όντι Νόρις έχει ψηφίσει Νίκο. Επίσης, ονόμασε τον γιο του Νικ. Με τι μπορούν να συγκριθούν αυτές οι κινήσεις από έναν μεγάλο αντίπαλο;

«Είναι μεγάλη τιμή και αναγνώριση από έναν τεράστιο αντίπαλο και πολύ καλό φίλο. Τον γνώρισα σαν ένα πολύ δυνατό αντίπαλο, ένα βουνό στην αντίπαλη ρακέτα, αλλά μετά αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια ωραία φιλία, κάτι που μόνο μέσα από τον αθλητισμό μπορεί να συμβεί. Θέλω να τον ευχαριστήσω που αποδέχτηκε την πρόσκληση και με τίμησε στο παιχνίδι που έγινε προς τιμήν μου».

- Μόναχο, Γάνδη, Ισπανία… Τι έλειψε από εκείνον τον μεγάλο Άρη για να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής;

«Μας έλειπε ένας παίκτης - φόβητρο μέσα στη ρακέτα όπως ο Όντι (Νόρις) ή ο Μαγκί».

gazzetta.gr