Τα δύο νησιά που τα χωρίζουν 3 χλμ. κι όμως απέχουν μεταξύ τους μια ολόκληρη ημέρα (φωτο & χαρτης)
Για μερικές δεκάδες ιθαγενείς Inupiat της Αλάσκας είναι εφικτό από το σπίτι τους να βλέπουν τη Ρωσία. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται είναι άκρως εφικτό. Ακριβώς κάτω από τον Αρκτικό Κύκλο βρίσκονται δύο χερσαίες μάζες μεταξύ της Ρωσίας και της Αλάσκας, τα Νησιά Diomede.
Μικρά, τραχιά και περιτριγυρισμένα από πάγο, άγρια θάλασσα και βαριά ομίχλη, τις περισσότερες φορές, βρίσκονται έξω από την ακτή της Αλάσκας, στο μέσο του στενού Bering. Το Μικρό Diomede θεωρείται έδαφος της Αλάσκας, ενώ το Μεγάλο Diomede, της Ρωσίας, το οποίο από τον Ψυχρό Πόλεμο παραμένει ακατοίκητο. Τα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες βρίσκονται στο χάσμα μεταξύ των δύο νησιών, το οποίο έχει πλάτος μόλις 3 χλμ.
Το αξιοπερίεργο με αυτά τα νησιά είναι το γεγονός ότι αν και τα χωρίζουν ελάχιστα χιλιόμετρα,η Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας περνάει στο μικρό κενό ανάμεσά τους, τοποθετώντας το νησί της Ρωσίας σχεδόν μια ολόκληρη μέρα μπροστά, από εκείνο της Αλάσκας. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο συχνά αποκαλούνται και ως τα Νησιά του Χθες και του Αύριο! Μάλιστα, αναλόγως την εποχή του χρόνου απέχουν πραγματικά μεταξύ τους περίπου 20- 21 ώρες.
Μόνο μια μικρή κοινότητα της φυλής Inupiat ζει στο μικρότερο εκ των δύο νησιών, σε αυτό που ανήκει στην Αλάσκα, με τις προκλήσεις του εκσυγχρονισμού, της απομόνωσης και της κλιματικής αλλαγής να απειλούν τον τρόπο ζωής τους. Μάλιστα, η μοναδική σύνθεση των ντόπιων, των αμερικανικών και των ρωσικών επιρροών δημιουργεί μια συναρπαστική και περίπλοκη δυναμική που κάνει κάποιον να αναρωτιέται πώς είναι η ζωή στα νησιά Diomede.
Οι κάτοικοι του μικρού χωριού τρέφονται κυρίως με φώκιες, θαλάσσιους ίππους, πολικές αρκούδες, φάλαινες και καβούρια, ενώ εκτός από την πρωταρχική πηγή τροφής, το κυνήγι αποτελεί, επίσης, μια σημαντική κοινωνική τελετή. Ενώ έχουν γίνει ορισμένες σύγχρονες προσαρμογές, όπως ηλεκτρική ενέργεια στο σπίτι και περιορισμένη σύνδεση Wi-Fi, οι κάτοικοι του Diomede γενικά ακολουθούν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους, ενώ ταυτόχρονα γίνονται προσπάθειες και να διατηρηθεί η γλώσσα Inupiaq, η οποία ομιλείται μόνο από οκτώ έως δέκα πρεσβύτερους και δεν υπάρχει πουθενά γραπτώς.
Παρόλο που οι παραδόσεις του Diomede εξακολουθούν να εφαρμόζονται, τα παιδιά που μεγαλώνουν στο νησί δεν είναι εντελώς απομονωμένα από σύγχρονες ανέσεις όπως βιντεοπαιχνίδια αλλά και το Διαδίκτυο. Η πρόσβασή τους είναι περιορισμένη, αλλά η έκθεση στον έξω κόσμο έχει κάνει τα παιδιά να γνωρίζουν την απομόνωσή τους.
Πριν από τον Ψυχρό Πόλεμο, και τα δύο νησιά Diomede κατοικούνταν από την ίδια φυλή των Inupiaq. Το 1948 τα σύνορα έκλεισαν απότομα λόγω κλιμακούμενων εντάσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας και οι κάτοικοι του Μεγάλου Diomede μεταφέρθηκαν αναγκαστικά στο Chukotka Okrug στη ρωσική ηπειρωτική χώρα και το νησί αναδιαμορφώθηκε σε στρατιωτική βάση.
Σήμερα, για να βρεθεί κανείς από τη μία πλευρά του Στενού Bering στην άλλη θα πρέπει να πραγματοποιήσει ένα πολύωρο και αρκετά ακριβό ταξίδι, καθώς από το Μικρό Diomede θα πρέπει να μεταβεί στην Αλάσκα και από εκεί στο κοντινότερο λιμάνι στην ηπειρωτική Ρωσία που θα του προσφέρει πρόσβαση στο Μεγάλο Diomede.
