Δρ Νίκος Καρακούκης: Το προφίλ των κατά συρροήν δολοφόνων
Η ιατροδικαστική έρευνα του θύματος συμβάλει τα μέγιστα στην οριοθέτηση του προφίλ των κατά συρροή δολοφόνων.
Στις περιπτώσεις σειράς δολοφονιών ο τρόπος με τον οποίον το θύμα αιχμαλωτίζεται, δολοφονείται και κακοποιείται παρέχει ξεκάθαρες ενδείξεις ότι μια σειρά από εγκλήματα έχουν διαπραχθεί από το ίδιο άτομο.
Στις περιπτώσεις αυτές ο δολοφόνος συχνά αφήνει την χαρακτηριστική «υπογραφή» του. Ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο κακοποιεί το σώμα του θύματος ή οποιαδήποτε άλλη ασυνήθιστη ένδειξη στον τόπο του εγκλήματος παριστά την «υπογραφή» του δράστη.
Επιπροσθέτως ο δράστης με την συμπεριφορά την οποίαν υιοθετεί τροποποιεί και τελειοποιεί όταν προοδευτικά αποκτά εμπειρία στο μηχανισμό δράσης παρουσιάζει το «αφήγημά» του.
Παραδείγματα αποτελούν ο στραγγαλιστής της Βοστώνης ο οποίος δολοφόνησε την περίοδο 1962 -1964 13 γυναίκες στην περιοχή της Βοστώνης τις οποίες αφού στραγγάλιζε με το καλτσόν τους έθετε ταυτόχρονα την «υπογραφή» του με το να αφήνει δεμένο σε όλα τα θύματα με χαρακτηριστικό τρόπο γύρω από τον λαιμό το καλτσόν τους. Αντίστοιχη περίπτωση αποτελεί ο στραγγαλιστής των ιεροδούλων ο οποίος έδρασε στην Ελλάδα περί το 1995 κ ο οποίος στραγγάλιζε και κατακρεουργούσε τα θύματά του(συνολικά δολοφόνησε 3 ιερόδουλες).
Και στις δύο προρρηθείσες περιπτώσεις οι δολοφόνοι μέσω του τρόπου δολοφονίας παρουσίαζαν το «αφήγημά» τους. Στην πρώτη περίπτωση ο στραγγαλιστής της Βοστώνης αναπαρήγαγε αυτό που ήθελε να κάνει στη μητέρα του, ενώ στην δεύτερη περίπτωση ο Έλληνας κατά συρροή δολοφόνος ήθελε να δείξει το ότι υπέφερε από τη μητέρα του.
Τα κίνητρα των κατά συρροή δολοφόνων γενικώς αφορούν είτε μίσος απέναντι σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων(όπως ανωτέρω ), είτε ρατσιστικά χαρακτηριστικά(23χρονος Έλληνας ρατσιστής πού σε ένα βράδυ σκότωσε 2 αλλοδαπούς κ τραυμάτισε άλλους 4 βαριά),κίνητρα σεξουαλικά, αλλά και έμμονες ιδέες που απορρέουν από ειδικούς ψυχισμούς (Έλληνας που δολοφονούσε μεταξύ των άλλων ένεκα θεώρησης προσβολών για την σωματική του διάπλαση),άλλοι που δολοφονούσαν με τρόπο σκληρό κ μεθοδικό οργανώνοντας μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια γιατί τους προκαλούσε ικανοποίηση(2 Γερμανοί που έδρασαν στην Ελλάδα την δεκαετία 1960 διαπράττοντας 6 φόνους και έναν βαρύτατο τραυματισμό).
Η Ιατροδικαστική επιστήμη είναι πολύ σημαντική για την οριοθέτηση του προφίλ του κατά συρροή δολοφόνου, καθόσον ο νεκρός αποτελεί τον άφωνο μάρτυρα των γεγονότων και καταστάσεων που συνέβησαν λίγο πριν τον θάνατό του. Είναι ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας μέσα στον κυκεώνα των ψευδομαρτύρων που παραπλανούν καθημερινά την δικαιοσύνη.
Προϋπόθεση βέβαια αποτελεί ο ειδικός επιστήμων πού εξετάζει– «ανακρίνει» τον άφωνο μάρτυρα να μπορέσει να σπάσει τους «κωδικούς» πού περικλείει μέσα του ανιχνεύοντας με ορθό τρόπο κ αποδίδοντας την σωστή σημασία στα χαρακτηριστικά κ ειδικά γνωρίσματα της βίας πού υπέστη ο άφωνος μάρτυρας ώστε αυτός να «εξιστορήσει» τα γεγονότα πού συνέβησαν λίγο πριν κ κατά την θανάτωσή του «καταθέτοντας» την «αλήθεια». Συμπερασματικά με την σωστή ιατροδικαστική έρευνα τα άψυχα θύματα «εκδικούνται» τον δολοφόνο τους.
Η κοινωνία παίρνει το μήνυμα.
Το τέλειο έγκλημα δεν είναι εφικτό.
Τα άψυχα θύματα λίγο πριν οδηγηθούν στην τελευταία τους κατοικία δείχνουν την ταυτότητα του δράστη, προσφέροντας στην κοινωνία με αυτόν τον τρόπο την κυριότερη μέθοδο αποτροπής τού εγκλήματος.
